سوري جنين سيج
اوچتو سيدون جي گهٽين مان هڪ پنڌرهن سورهن سالن جو ٻالڪ ڪرندڙ عمارتن ۽ رستي تي پيل لاشن کان پاڻ بچائيندو ان طرف ڊڪڻ لڳو، جنهن طرف شهر کان ڪجهه پرڀرو اسرائيلي فوج جي ڪيمپ لڳل هئي، هو تکيون وکون کڻندو اوڏانهن ڀڄي رهيو هو. هن کي ظالم اسرائيلين تي ڏاڍا جکَ پي آيا، جن هن جي پياري کلندڙ ڪڏندڙ شهر کي کنڊراتن ۾ تبديل ڪري ڇڏيو هو، جن هن جا ماءُ پيءُ هن کان کسي ورتا هئا ۽ سندس ننڍپڻ جو دوست منصور به کانئس کسي ورتو هو. اوچتو پريان هن کي هڪ جيپ ايندي نظر آئي، هي هڪدم گُهت هڻي پاسي ۾ ڪريل عمارتن ۾ گهڙي ويو ۽ سٽ ڏيئي کيسي مان ريوالور ڪڍيو، جيڪو بمباريءَ کان اڳ سندس ساٿي حباش کيس ڏنو هو ۽ چيو هئائينس، ”حبيب! هي وٺ هن ۾ ڇهه گوليون آهن ۽ هر گوليءَ سان هڪ اسرائيلي ڪُتو مارج... هڪ به گولي زيان نه ڪج.“ جيپ ويجهو ايندي ويئي ۽ شهر جي اولهندي پاسي کان ٺڪا ٺوڪي شروع ٿي ويئي. شايد رات جي اونداهيءَ جو فائدو وٺي فدائين اسرائيلي ڪئمپ تي حملو ڪري ڏنو هو، اوچتو جيپ هن کان ٿورو پرڀرو اچي بيٺي ۽ منجهانس ٽي فوجي لٿا ۽ لهندي ئي آسپاس گوليون هلائڻ لڳا. پر جواب ۾ ڪو به فائر ڪو نه ٿيو. اهو ڏسي هو مطمئن ٿي اڳتي وڌڻ لڳا. هاڻ هو حبيب کان فرلانگ کن پري هئا، اهو ڏسي هن جي دل سانداڻ وانگر سهڪڻ لڳي ۽ هن جا هٿ مضبوطيءَ سان پستول تي ڄمي ويا ۽ هن نشانو وٺي لڳاتار ٻه فائر ڪيا ۽ ان سان گڏ ٻه هانءُ ڪنبائيندڙ رڙيون بلند ٿيون ۽ ٻن جسمن اچي ڦهڪو ڪيو. هيءَ لوءَ ڏيئي ڀڳل دريءَ مان ٽپي ڪجهه وکون ڊوڙي ڀت جي ڀر ۾ ليٽي پيو. هاڻ اسرائيلي فوجين جيپ جي آڏ وٺي فائرنگ شروع ڪري ڏني. گوليون هن مٿان، پاسن کان زوزاٽ ڪنديون لنگهنديون ويون. هن جي پستول ۾ چار گوليون هيون ۽ فوجي به چار هئا، هن کي سندس ساٿي حباش جا چيل لفظ ذهن ۾ پڙاڏي وانگر گونجڻ لڳا، “هڪ گولي به زيان نه ڪج، هر گوليءَ سان هڪ اسرائيلي مارج.“ هن وري پستول سنئون ڪيو ۽ نشانو چٽي گهوڙو دٻايو، هڪ رڙ اُڀري ۽ هي سُري وڃي وڻ جي پويان ٿي بيٺو، هاڻ اسرائيلي انهن هنڌن تي گوليون چٽي رهيا هئا، جتي کين شڪ هو ۽ هنن کي ائين پي لڳو ته کنڊر اندر هڪ کان وڌيڪ فدائين لڪل آهن. هن نشانو وٺي گولي اڃا مٿس هلائي، تيسين هڪ گولي زوزاٽ ڪندي اچي هن جي ڪلهي ۾ لڳي ۽ هن کي ائين محسوس ٿيو ڄڻ باهه سوراخ ڪري هن جي جسم ۾ گهڙندي ٿي وڃي، هن جو مٿو چڪرائڻ لڳو ۽ هي غش ٿي ڪري پيو.
هن کي جڏهن هوس آيو ته هن پاڻ کي اسرائيلي ڪمانڊر آڏو ڏٺو، ”سر! هي اهو ڇوڪرو آهي جنهن اسان جا ٽي فوجي قتل ڪيا آهن.“ اهو سُڻي ڪمانڊر گهور ڪري هن ڏانهن نهاريو ۽ پڇيائين، ”ها ڇورا؟“ پر هن ڪا به ورندي ڪا نه ڏني، هن کي رڳو اهو افسوس هو ته هن ڇهه اسرائيلي ڪتا ڇو ڪو نه ماريا. ”هن کي وٺي وڃي فائرنگ اسڪواڊ جي حوالي ڪريو.“ اهو ٻڌي هن جوش مان نعرو هنيو، ”فلسطين سدا جيئي.“