ڇوٽڪاري جي واٽ
ان ڳوٺ ۾ ٻه دوست پوپو سلي ۽ سعيد بخت به رهندا هئا، گذريل سال جڏهن سيٺ اَن کڻڻ آيو هو ته پوپو سلي جي پيءَ اَن ڏيڻ کان نابري واري. ان تي سيٺ ڪاوڙجي پيو، کيس ۽ سندس چئن ساٿين کي جهلي گولي هڻي شهيد ڪري ڇڏيو ۽ ان کڻي ويو، جڏهن سيٺ ۽ سندس ڇاڙتن غريب هارين کي شهيد پي ڪيو ته ان وقت ٻين سان گڏ پوپو سلي ۽ سعيد بخت به بيٺا هئا. سيٺ اِهو رڳو ان ڪري ڪرايو جو آئيندي ڪنهن کي به همت نه ٿئي ته ڪو سندس سامهون ٿئي. هو اهو ڪوس ڏسندا رهيا ۽ دل ئي دل ۾ ڪڙهندا رهيا.
رات جو ٻنهي ساٿين پاڻ ۾ صلاح ڪئي ته ان ظالم کان بدلو ضرور وٺجي. ڇو ته هن نه فقطه کين ڦريو هو پر پنج خون به ڪيا اٿس“ کيس ان جي سزا ضرور ملڻ گهرجي. هو سڄي رات سوچيندا ۽ صلاحون ڪندا رهيا. آخر ان منزل تي پهتا ته ملڪ جي آزاديءَ لاءِ وڙهندڙ وطن دوستن گوريلن کان ان ڏس ۾ مدد وٺجي.
اڄ به سڄي سال جي محنت رنگ لاتو، غريب هارين پنهنجا پنهنجا پوتارا وڇايا ۽ خوشيءَ مان جهومي رهيا هئا ته ايتري ۾ سامهون ڪجهه موٽرون ۽ ٽرڪون اينديون نظر آيون، هو اِهي ڏسي هيسجي ويا. ان مهل شام ٿي رهي هئي، سج لهڻ جا سانباهه ڪري رهيو هو. لاريون زوزاٽ ڪنديون اينديون ويون، سڀ هاري ٽرڪون ڏسي هيسجي ويا. هو ڪجهه دير اڳي خوشيءَ کان جهومي رهيا هئا، تن جي منهن تان مرڪ غائب ٿي ويئي. هنن جي چهرن تي خوف ڇانئجي ويو.
”جلدي ڪريو اَن کڻي گاڏين ۾ رکو...“
اوچتو موٽر مان لهندي سيٺ رنڀ ڪندي چيو، پر ڪير به سندس حڪم جي تعميل ڪرڻ لاءِ اڳيان نه وڌيو.
”جلدي ڪريو... ٻُڌان ڪو نه ڇا؟“ سيٺ وري هڪل ڪئي. پر هاري ان کڻڻ بدران هڪ ٻئي جي منهن ۾ ڏسڻ لڳا.
”ڇا پيا ڏسو، جلدي ڪريو“ سيٺ هڪ دفعو وري به چيو.
”سيٺ! اسين اَن ڪو نه ڏينداسين، هي اسان جي پگهر جو پورهيو آهي.“ اوچتو بيٺل هارين مان هڪ ڄڻي چيو.
”ڇا ڪتي جا... اوهان جي اها مجال جو انڪار ڪريو ۽ منهنجي سامهون ٿيو... هاڻ مرڻ لاءِ تيار ٿيو.“
”مرڻ لاءِ تون تيار ٿي سيٺ!“ اوچتو پويان آواز گونجيو. سيٺ جيئن ئي پويان نهاريو سندس هيٺيون هيٺ، مٿيون مٿي رهجي ويون. سندس جيپ جو ڊرائيور مٿس گن تاڻيو بيٺو هو.
”تنهن... تنهنجو مغز ته خراب ڪو نه ٿيو آهي.“ سيٺ هٻڪندي چيو.
ڊرائيور جيڪو گن تاڻيو بيٺو هو، تنهن سيٺ کي جواب ڏيڻ بدران هارين کي چيو: ”بهادر هاريو! جلدي ڪريو وقت ڪونهي سيٺ تي ڪاهي پئو.“ اِهو ٻُڌي ٻه ٽي هاري اڳيان وڌيا ۽ وڏي هيجَ مان وڏيري کي ٻڌي سوگهو ڪيائون.
ٻئي ڏينهن ملڪ جي اخبارن ۾ اها خبر وڏي سرخيءَ سان ڇپيل هئي ته ”ملڪ جو سڀ کان وڏو سرمائيدار سيٺ پيٽرڪ وطن دوست گوريلن هٿان مارجي ويو، سندس لاش شهر جي ٻاهران ويران علائقي مان هٿ آيو.“