ڪھاڻيون

مٽيءَ هاڻا ماڻهو

اڪبر اديب پنهنجي ڏيک ويک سان ئي ڳالهين جو ڳهير لڳندو پر جنهن سندس هي ڪهاڻيون پڙهيون ته، اهو ان چوڻ کان نه رهي سگهندو ته ڄڻ ته، هي ڪهاڻيون لکيو نه پر ٻڌايون پيو وڃن ۽ ڪير آهي جيڪو هر ڪهاڻيءَ سان گڏ هميشه موجود رهي ٿو ۽ ڪهاڻيءَ جو ڪتاب کلڻ سان ئي ڪهاڻيءَ ۾ لهي پوي ٿو ۽ ڪهاڻيءَ جي ڇولين ٻولين کي سهنج سريلپ ارپي اڳيان وڌائيندو ٿو وڃي.
  • 4.5/5.0
  • 1827
  • 699
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • اڪبر اديب
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book مٽيءَ هاڻا ماڻهو

اڪبر اديب منهنجو دوست : اختر دايو

اڪبر اديب سان منهنجي سڃاڻپ لڳ ڀڳ پنجويهن سالن کان آهي، جڏهن هو ٺل شهر ۾ ڪنهن ادبي گڏجاڻي يا ڪنهن جي ورسيءَ جي موقعي تي ايندو هو. مون ايترا ئي سال هن جي ڪهاڻين کي پڙهيو آهي، جڏهن هن جون ڪهاڻيون مقامي اخبارن ، سنڌي رسالن ۽ ڊائجسٽن جن ۾، ”ملير ڊائجسٽ“، ”اديون“، ”اڳتي قدم“، ”نئين زندگي“ ۽ ٻين ۾ به ڇپبيون هيون. هن جيڪب آباد شهر جي ڪلراٺي ۽ کاري پاڻي واري زمين تي 4 فيبروري 1946ع ۾ جنم ورتو. هن جي ڪهاڻين جو پهريون مجموعو ”روڳن جي مالها“ . سن 1978ع ۾ ڇپيو. هي سندس ٻيو ڪهاڻين جو مجموعو آهي، جيڪو اوهان جي هٿن ۾ آهي.
سندس ڪهاڻيون ۾ معاشري جون جيئريون جاڳنديون سچايون آهن. جيڪي ڏسون ۽ ٻڌون ٿا، جن جو اڪبر اديب کليل لفظن سان ذڪر ڪيو آهي، هن جيڪي ڏٺو ۽ ٻڌو تن کي قلمبند ڪيو آهي، اهي خوبيون وڏن ڪهاڻيڪارن ۾ هونديون آهن. ”ٽوڙي بند“، ”زندگي جي موڙ تي“ ۽ ”مٽيءَ جهڙا ماڻهو“ هن جون بي مثال ڪهاڻيون آهن.
عام زندگيءَ ۾ هو قلندراڻي طبيعت جو مالڪ آهي، خوش اخلاق ۽ يارن جو يار آهي. سنڌي ادب ۾ هن جو وڏو مقام آهي. دعا اٿم ته هو ائين ئي مرڪندو رهي ۽ سدائين لکندو رهي ۽ اسين پڙهندا رهون.


[b]اختر دايو
[/b]