نظم
تون به سُڏڪين پوين هان ساحل جيان،
او سکي منهنجي من جي صحرا تي،
تون به برسين پوين هان بادل جيان !
ڪاش منهنجو تون پيار سمجهين هان !
تون به اُجڙي وڃين هان مُوهين جيان !
درد جي هڪـ صدا، سدا بڻجي،
تون به گونجي پوين هان نُوحين جيان !
ڪاش منهنجو تون پيار سمجهين هان !
تون به وکري وڃين هان خوشبو جيان،
پاند پوتيءَ جا ڏئي اکڙين کي،
تون به اُٿلي پوين هان سنڌوءَ جيان!
ڪاش منهنجو تون پيار سمجهين هان