نظم
اچين جي هيڪر اکيون وڇايان.
پکين به مٺڙي آ لات لائي،
اڃا نه آئين بهار آئي،
ٿي درد سان پئي اڃا نڀايان.
اڪيلي رڻ ۾ ٻي رات ڪاري،
۽ خيال تنهنجو مٿان مون طاري،
هي خيال ڪيئن مان ڀلا ڀُلايان.
نه ڪا سهيلي نه ڪائي سرتي،
نه ننڊ نيڻن سان آهي پرتي،
هي سور ڪنهن کي ڀلا ٻڌايان.
مان وار ڪهڙا سنواريان ذاڪر،
۽ هار ڪهڙا مان پايان ذاڪر،
اکين ۾ ڪهڙا مان سُرما پايان.
اچين جي هيڪر اکيون وڇايان.