ڳوڙھن جو قرض
بيقرار اکيون ڳوڙهن جو قرضُ
چڪائي ٿڪجي پيون
سڏڪن جو آواز
انتظار جي پيلي موسم ۾ دٻجي ويو
۽ مون عيد کان پھرين
تنھنجن نيڻن مان
ننڊ چورائڻ جي ڪوشش ڪئي ته
تون ڏک منھنجي جسم ۾ پيوند ڪري ڇڏيا
مون پنھنجا ساھ تو وٽ گروي رکي
توکي پنھنجي ھجڻ جو احساس به ڏياريو
پر تون منھنجي احساسن جا پير وڍي ڇڏيا
۽ آنءُ ڌرتيءَ تي ٻوجهه بڻجي رھجي ويس.....