• ارشاد جاگيراڻي
روشن شيخ جيڪا شاعري ڪري ٿو اها شاعري به هڪ قسم جي ڪاريگري آهي. لفظن کي چونڊي چٽڻ، ڳالهين جا ڳوٺ ٻڌي ڳنڍي ڇڏڻ، دلين تي پها رکڻ، عاشقاڻي مستيءَ ۾ مچڻ ۽ جملن سان چچري ڇڏڻ جو آرٽ هن شاعر وٽ گهڻو آهي. سندس هي ڪتاب پاڻ خريدڻ ۽ پڙهي سيرانديءَ رکڻ جهڙو آهي. هن ڪتاب کي پڙهي دل جو ٻڏل سفينو ترڻ لڳي ٿو. ماڻهو وري پنهنجي محبوب تي مرڻ لڳي ٿو. اها روشن شيخ جي ڪاميابي ليکبي، جو کيس پڙهڻ وقت مون سندس جذبن کي پاسيرو رکي، صرف پنهنجي ڪيفيتن کي محسوس ڪيو آهي. مون پاڻ کي ٺاهيندي ۽ ڊاهيندي محسوس ڪيو آهي. مون پاڻ ئي پاڻ کان رسي پاڻ کي پرچائيندي محسوس ڪيو آهي ۽ اهڙي ڪيفتن جي آندولي پٺيان روشن شيخ جي نظمن ۾ تفڪر ۽ سندس احساسن جي غلبي جو وڏو هٿ آهي.
روشن نثر ۾ پاڻ کي وڌيڪ آزاد ڀانئي ٿو. ممڪن آهي ته ان ڪري ئي هن نثري نظم وڌيڪ لکيا آهن ۽ ان مستقل مزاجيءَ جو ثمر هن وقت اوهان جي هٿن ۾ آهي. روشن شيخ جو هي نظماڻو روپ ڌان پنهنجي يگانگيءَ سان هلي پيو. وٽس تخليقي حس بي انت آهي. محبوب جي گرم ڀاڪر کان وٺي، مارن جي دردن تائين، عالمي، سماجي، قومي حالتن ۽ واقعن کي ڀليءَ ڀت پرکڻ جي پروڙ رکي ٿو. سندس هي ڪتاب نظمن جي روشن مستقبل جي بشارت آهي. آخر ۾ منهنجون هن محبوب دوست لاء نيڪ تمنائون ۽دعائون آهن ته شال هميشه ڏات جي ڪنيا جو قرب ماڻي ۽ ههڙا بهترين ڪتاب آڻي....