اُڃَ منھنجي نڙيءَ ۾ اٽڪيل آھي
مان جيئن جيئن
جيئڻ جا سبب ڳوليان ٿو
زمين منھنجي پيرن هيٺان کسڪندي ٿي وڃي
اڃُ منھنجي نڙيءَ ۾ اٽڪيل آھي
۽ مان خشڪيءَ تي سفر ڪيان ٿو
خشڪي جيڪا وڇوڙي جي
ڳوٺ تائين پھچي
سمنڊ جو روپ ڌاري وڃي ٿي
سمنڊ جيڪو منھنجي اکين ۾ آھي
۽ جنهن جي آڏو خشڪي به
پنھنجي اھميت وڃائي ويھي ٿي.
اونھاري جا مڙئي ڏينھن
توکي پرچائيندي گذري ويندا آھن
تون منهنجين سڀني خواهشن کي
ڳالھين جي ڄار ۾ ڦاسائي
خودڪشيءَ جي درَ تائين پھچائي ايندي آهين !
مونکي نثري نظم وڻندا آھن
۽ تون …
غزلَ ان باڪس ڪري آف لائين ٿي ويندي آهين
اونھاري جا مڙئي ڏينھن ۽ شامون
توکي پرچائيندي گذري وينديون آھن
ان ڪري سياري جا
سمورا رنگ
مون لاءِ ڪائي اھميت ناھن رکندا.....