لَٺيون کائيندڙ استاد جي نالي ……
مون ھڪ نظمُ لکيو آهي
جنھن ۾ ڪا به
درد جي ڪيفيت ناھي
ڪو به روڄُ راڙو ناھي
نه ئي
مون ان نظم جو ڪو عنوان به ناهي رکيو
ان نظم ۾
ڪو خودڪشيءَ جو رومانس به شامل نه آهي
نه ئي ڪنھن جي انتظار جي اذيت.....
ھا پر .....
ان نظم ۾
گھڻن پوليس پوليس وارن
۽ ٿورڙن استادن جو ذڪر آهي
استادَ، جن کي
پوليس وارا
ڪٽي رھيا ھئا
۽ تعليم کاتي جو ”وزير“
پنهنجي آفيس ۾
لٺين جي وسڪاري جي لائيو ڪوريج ڏسندي
ھيٽر تي ھٿَ سيڪي رھيو ھو.