جڏهن تون يادِ آئي هوندينءَ !
چانهه جو ڪوپ ھٿ مان ڪريو ھوندو
شرٽ جو ٽٽل بٽڻ
ٽٽل ئي رهيو ھوندو
گھڙيال جي سُئيءَ جي ٽڪ ٽڪ جي ترتيبَ سان
اکين مان ٽپ ٽپ ٿي ھوندي
پنھنجو پاڻ
ڪلهه کان وڌيڪَ تنھا لڳو ھوندو
مرڪ ميراڻ ۾ تبديل ٿي ھوندي
ديوار ۾ لڳل تصوير
وري وري ڏٺي ھوندي
جڏھن تون ياد آئي هوندينءَ !