منهنجي گهر جو واءُ،
۽ دل جو پڙلاءُ،
ڪُرلائي ٿو هوت لئه.
آڌي آڌي رات جو،
جاڳي هر ڪهڪاءُ،
ڪُرلائي ٿو هوت لئه.
ڪونج جيان هي هينئڙو،
منهنجِي جيجل ماءُ!،
ڪُرلائي ٿو هوت لئه.
سسئيءَ وانگر درد مان،
ساهن جو سوداءُ،
ڪُرلائي ٿو هوت لئه.
مونکي ڀاڪر ۾ ڀري،
ڏونگر جيڏو کاءُ،
ڪُرلائي ٿو هوت لئه.
مدت کان مخمور پيو،
دل جو گِهرو گهاءُ،
ڪُرلائي ٿو هوت لئه،
کاءُ.. غم، ڏک