احساسن جي باغ ۾،
سڪ جا گل ٽڙيا،
من جي مومل لاءِ هن.
سارا دل جي ڪاڪ جا،
کولي در ڇڏيا،
من جي مومل لاءِ هن.
ساهن جي پرڙن مٿان،
سُرها ڳيچ لکيا،
من جي مومل لاءِ هن.
جذبا، اڌما ننڊ مان،
ڀري ڇرڪ اُٿيا،
من جي مومل لاءِ هن.
الفت جي پَٽَ سان صديون،
نيڻن خواب ڀريا،
من جي مومل لاءِ هن.
يادن جي اکڙين منجهان،
ڳوڙها سرخ ڳڙيا،
من جي مومل لاءِ هن.