سسئيءَ جيئن دلدار،
راس نه آيو پاڻ کي.
نوريءَ جهڙي نار جو،
سپني ۾ ڀي پيار،
راس نه آيو پاڻ کي.
روئي ڪيان فرياد ٿو،
خوشين جو ڦولار،
راس نه آيو پاڻ کي.
ٽهڪَ نه ڏي اُجڙيل ڏسي،
آئينا! سينگار،
راس نه آيو پاڻ کي.
نيڻ چون نابين ٿا،
رنگيلو سنسار،
راس نه آيو پاڻ کي.
سهڻيءَ ڪُنَ ۾ ٿي چيو،
ڏک آهي ميهار،
راس نه آيو پاڻ کي.
بنجر ٿي وياسين رضا!،
سُرهو هيل بهار،
راس نه آيو پاڻ کي.