ريءَ پرڙن جي اُڏان،
ڪيستائين اي خدا!؟.
مان بنان قدمن پيو،
وقت جي پويان ڊُڪان،
ڪيستائين اي خدا!؟.
روز وٺندين سخت ڪي،
آزمودا پيو نوان،
ڪيستائين اي خدا!؟.
ڏَسِ ته ڪجهه رهندين ڀلا،
هيئن پردن جي پٺيان،
ڪيستائين اي خدا!؟.
بهشت جي مان لوڀ ۾،
بندگيون ويٺو ڪيان،
ڪيستائين اي خدا!؟.
خوف پيو تنهنجو ڏَئِي،
هنيانءُ ڏاريندو، ملان،
ڪيستائين اي خدا!؟.