ايئن نه منهنجي راهه ۾،
پڳلي! ساهه وڇاءِ،
افسانه ويندا جُڙي.
پلويڙي تان واءَ ۾،
چُمين کي نه اُڏاءَ!،
افسانه ويندا جُڙي.
منهنجي نالي جو ڳلي،
هار نه سهڻي! پاءِ،
افسانه ويندا جُڙي.
مان تنهنجو ڇا ٿو لڳان،
دنيا کي نه ٻُڌاءِ،
افسانه ويندا جُڙي!.
هر محفل هر بزم ۾،
منهنجا ڳڻ نه ڳاءِ،
افسانه ويندا جُڙي!.
ايئن نه منهنجي عڪس کي،
نيڻن منجهه لڪاءِ،
افسانه ويندا جُڙي!.