وطن جو ڀرم ٽوڙيندي،
نه آئي لِيههَ ڇو توکي!.؟
ڏڪاريل سانگِيُن جا حقَ،
ڦٻائي محل جوڙيندي،
نه آئي لِيههَ ڇو توکي!.؟
بڻي اغيارُ پنهنجن جي،
سُئا سيني ۾ کوڙيندي،
نه آئي لِيههَ ڇو توکي!.؟
ڀُلائي ڀونءِ جا ٿورا،
ثقافت رنگ ٻوڙيندي،
نه آئي لِيههَ ڇو توکي!.؟
ڀنڀورين، پوپٽن، گلڙن،
جا نازڪ تن مروڙيندي،
نه آئي لِيههَ ڇو توکي!.؟
لتاڙي خواب مارن جان،
خزانن لاءِ ووڙيندي،
نه آئي لِيههَ ڇو توکي!.؟