ڪھاڻيون

رُڃ ۾ رابيل

رضوان گُل لکي ٿو؛ ”اخلاق انصاري پنھنجي طرز جو نرالو ڪھاڻيڪار آهي جننن وٽ لکڻ جو پنھنجو الڳ ڏانءُ آهي سندس ڪھاڻين جا پلاٽ ۽ ڪردار پڻ منفرد آهن. جيتوڻيڪ اهي پلاٽ اسان جي سماج مان ئي کنيل هجن ٿا پر اخلاق انصاري انھن موضوعن کي بنھہ مختلف ۽ نئين رخ سان ڏسي، پرکي ۽ لکي ٿو. سندس ڪھاڻين جا اڪثر ڪردار سماج جا اهڙا فرد آهن جيڪي نفسياتي الجهنن جو شڪار آهن. انھن ڪردارن جي داخلي ڪيفيت کي جھڙي ريت باريڪ بينيءَ سان اخلاق انصاري بيان ڪيو آهي سا يقينن قابلِ داد آهي. اخلاق انصاري لفاظيءَ بجاءِ مقصديت کان ڪم وٺي ٿو“. 

Title Cover of book Runj Main Rabel

ڏک: اڻ کٽ سلسلو

هيلو
هيلو.
جي هيلو ڊونا.
جي هيلو. –
ڏس ڊونا ٻن وڇوٽين جي وچ کي مفاصلو سڏين ڊائل جا ڏھہ نمبر آهن. جي مفاصلي کي گهٽ ڪن ۽ مان توکي سڀ ڪجهہ ڪميونيڪيٽ ڪري ٿو سگهان.
ها بلڪل ڪميونيڪيشن بہ تہ گهڻن مسئلن کي حل ڪرڻ ۾ مدد ڪر ٿي. ڪيڏو فائدو آهي انسان کي.....
۽ ها ڊونا ڪميونيڪيشن ماڻھن کي ويجهو ڪيو آهي. پر لڳي ٿو. جيڪا دوريءَ ۾ ويجهڙائي ۽ پنھنجائپ جو احساس هيو سو ختم ٿي ويو آهي. لڳي ٿو سڀ بند آهيون. سڀ اڪيلائپ جي ٻيٽ تي ملڪ کان جلاوطن ڪيا ويا آهيون. جي ڪجهہ بہ ٿورو سو آهي تہ اهو باٿ روم ۾.
......
هيلو....
جي هيلو ڊونا
آزادي باٿ روم ۾ بہ نہ آهي. شاور هيٺان تون سڀ سوچي ۽ ڪرين سگهين ٿو. پر لڪي لڪي. سڀ ڪجهہ ڀَوَ جي ڪيفيت ۾.
ها ڊونا سڀ ڪجهہ ڪجي بہ تہ Open بلڪل گڏهن وانگر.
Shut Up
ها.... ڊونا بڪواس ٿو ڪيان نہ؟ اڄ مون کي ڳالھائڻ ڏي. مان بس Relex ٿيڻ ٿو چاهيان. ڏس نہ Life is shit
.....
.....
هيلو. ڊونا ٻڌين ٿي نہ.... هيلو.
ها ٻڌان ٿي. ڏس سچ ٻڌاءِ اڄ وري Drink ڪئي اٿئي نہ؟
نہ.... نہ ڊونا اڄ مان Irregular ڳالھيون ڪندس اڄ مون کي پنھنجو وجود ئي الائي بہ ڇو بي معنيٰ ٿو لڳي.... جڏهن ڪنھن کي معنيٰ نہ ايندي آهي تہ وائڙو ٿي ويندو آهي. خالي خالي. ڏس کوکليون شيون جلد ٽٽيو پون.
ڇو.... تون پاڻ کي ائين ڇو ٿو سمجهين تو وٽ ڇا نہ آهي. تون ذهين. شاعريءَ کان وٺي ميئٿميٽڪ جھڙي ٽف سبجيڪٽ تي بہ آسانيءَ سان ڳالھائي ٿو سگهين....
ڊونا.... اهو سڀ ڪجهہ نہ آهي. دنيا ۾ هر وڏي ماڻھوءَ کي ڪڏهن ڪڏهن نہ هئڻ جو شديد احساس ٿيندو آهي. اڄ ائين نہ ٿئي.... بس مون کي ڳالھائڻ ڏي!
بس ائين نہ ٿي؟ ڇا ٿي مطلب-؟
ڊونا My life....ائين نہ ٿئي تہ منھنجو ذهن بہ ان هوائي جھاز وانگر جيڪو SOSجا آواز ڏئي پولار ۾ ڦاٽي پوندو آهي ۽ ها منھنجو موت بہ ائين ٿئي بس مون کي ڳالھائڻ ڏي مان Relex ٿيان- ائين نہ ٿئي تہ منھنجي موت جو بليڪ باڪس بہ نہ ملي.
ڏس- ائين نہ سوچ. تون ٺھڻ ۽ ڊهڻ تي ايڏا وڏا بحث ڪرين. ڏس جت بہ تباهي گهڻي ٿي آهي تہ اُت چئوڻي تخليق ٿي آهي.
ها.... ڊونا. ان ۾ وقت لڳندو آهي. ڪڏهن تہ شڪاگو ۽ هيروشيما بہ ڊولپ ٿين تہ ڪڏهن رڳو ڌرتي تي موهن جو دڙو رهجي وڃي.
تون چاهين ڇا ٿو-؟
ڊونا Relaxation.
بس پوءِ آرام ڪر.
ها- ڊونا- بلڪل آرام ڪندس مان وڃڻ ٿو چاهيان هائبرنيشن تي هوئين بہ هائيبرنيشن تي ويل ڏيڏر وري بہ کوھہ جي ڏيڏر کان بهتر آهي نہ؟
ڏس- هروڀرو ائين نہ. تہ ماڻھو ماڳھين لڪي وڃي- سڀ کي ڳولا آهي ڏس تون مون کي ڳولھي لڌو نه! تون مون کي چوندو آهين- تہ مان تنھنجي پناھہ گاھہ آهيان.

نہ وڊنا- توکي ڳولھي پاڻ وڃايو اٿم هونئن بہ ويدن ۾ آهي، ”ترشنا جو ڪٿ بہ انت ڪونھي.“
تو پاڻ وڃايو آهي.؟!
ها وڃايو اٿم- جڏهن احساس جي اهميت نہ هوندي آهي. تہ ماڻھو بي معنيٰ خالي- ۽ ها- مان اڄڪلھہ Remote ڪنٽرول تي ٿو هلان. Off ۽ On ڪرڻ لاءِ بٽڻ تنھنجي هٿ ۾ آهي منھنجي ڊونا.
بڪواس ٿو ڪرين.
ها مان بڪواس ڪندس مون کي Relex ٿيڻ ڏي نہ تہ مان ڀليل ٻار جيان روئي پوندس....
تو رستو ڪٿي وڃايو آهي؟
حاصل ڪٿي ڪيو اٿم؟! ٽئگور چوائي
I lose my way
And I wander
I seek what I cannot get
I get what I donot seek.
ڏس تو جيڪي چاهيو آهي اهو مليو آهي. ڀلا توکي ڇا گهرجي.
ڪجهہ بہ نہ ڊونا.
ڪجهہ بہ نہ بہ ٿو ڪرين. تو اڄ ڊرنڪ ڪئي آهي. سچ ٻڌاءِ؟
نہ ڊونا- نہ.... بس موت ۽ زندگي بہ تہ ڪڏهن ڪڏهن بڪ لڳندا آهن موت ڪڏهن زندگيءَ جي معنيٰ وٺي وڃي تہ ڪڏهن زندگي بہ Fossil ٿي وڃي.
ها تو وٽ رڳو لفظ آهن. وڌيڪ بڪ نہ ڪر- بس اچ مون وٽ.
نہ ڊونا اڄ مون کي پنھنجي مرضي تي هلڻو آهي هونئن بہ اڄ توڏي
نہ ايندس. تنھنجي ڊرائنگ روم ۾ ويھندي مون کي پنھنجي پينٽ لنڊي محسوس ٿيندي.
ها.... پوءِ-؟
بس پوءِ.... پوءِ مان مران تہ منھنجي لاش تي گل نہ رکجان ڊونا.
Shut up
ڇو؟ ڊونا بس لاش جي اهميت گلن سان وڌي ويندي ڇا؟
.... ڏس بڪ نہ ڪر.... بڪ نہ ڪر مان چوان ٿي بڪ نہ ڪر.
ڊونا- مون کي ڳالھائڻ ڏي مون کي Relex ٿيڻ ڏي هاڻ جڏهن تہ مون کي سڀ ڪجهہ بي معنيٰ ٿو لڳي ٽيليفون بوٿ ٻاهران ڏسان ٿو. روڊ تي بسون، ٽرڪون، رڪشائون، ڪارون بي معنيٰ ڊوڙن پيون. آخر حاصل ڇا ٿو ٿي ڪنھن کي؟
آخر.... تون.... ڏس ائين نہ چئو تون مون کي مان توکي حاصل ڪيو آهي.
نہ ڊونا-.... حاصل ڪجهہ بہ نہ ڪيو آهي. تون مون کي ۽ مان توکي بيوقوف ڪرڻ ۾ لڳا پيا آهيون.
ڏس.... بڪ نہ ڪر نہ تہ ٽيليفون بند ٿي ڪيان. نہ تہ ٻڌاءِ اڄ توکي ٿيو ڇا آهي؟؟؟
ڊونا....
جي.
توکي قبرستان وڻندا آهن؟ ڊونا.
يار.... مون کي پريشان نہ ڪر.
ڏس نہ ڊونا.... قبرستان مون کي ڏاڍا وڻندا آهن.... قبرستانن ۾ لائبررين جيان خاموشي هوندي آهي ۽ هر قبر ڪتاب ۽ هر ڪتبو ڄڻ تہ ٽائيٽل.
نہ.... نہ ڏس.... سچ ٻڌاءِ اڄ ڊرنڪ ڪئي اٿئي نہ ڏس، تنھنجي ڳالھين ۾ ڪو Sequence ڪونھي.
ڊونا.... نہ، بس جيڪو ذهن ۾ ايندو اهو ڳالھائيندس. جيڪو وڻندو ائين ڪندس. هونئن- اڄ بس ڳالھائڻ وڻي ٿو. وڻڻ لاءِ ڇوڪرن کي ويڪرن منھن واريون بوتلون ۽ ڇوڪرين کي موم بتيون بہ وڻنديون آهن- پر اڄ مون کي ڪجهہ نہ ٿو وڻي....
مان بہ نہ؟....
نہ تون بہ نہ، ڊونا.
تون تہ چوندو آهين تنھنجي سونھن کي ماپڻ لاءِ ڪو بہ Unit ڪونھي.
ها ڊونا.... بلڪل.... بلڪل سونھن کي ڪڏهن بہ محفوظ ڪري نہ ٿو سگهجي. ها- هر شيءَ جو ايندڙ روپ خراب هوندو آهي- جڏهن نتيجو ئي خراب ملي تہ ڊوڙجي ڇو؟-
Shut up
Thank you ڊونا-
تون اڄ مون تي اٽيڪ ٿو ڪرين.
.........
.........
نہ ڊونا نہ- مان ڪڏهن بہ اٽيڪ نہ ڪيو اٿم- مان تہ شطرنج ۽ ٽيبل ٽينس ۾ بہ Defence ڪيان-
تہ ڏس پريشان نہ ڪر نہ هروڀرو تون....
ها.... هروڀرو مان بڪ ڪندس، مان پريشان آهيان- هر ڪو پريشان آهي- ڊونا- جي زندگي سک آهي ۽ خواهشون ڏک آهن تہ زندگي هڪ آهي- ۽ سک هڪ آهي- خواهشون هزارين آهن ڏک هزارين آهن.
پوءِ تون ڇو چوندو آهين تہ منھنجو سک ۽ ڏک تون آهين- منھنجي Life تون آهين.
ها- بڪ ڪندو آهيان- سڀ ڪجهہ بڪواس آهي ڊونا بڪواس آهي.
تہ.... تہ مان ٽيليفون بند ٿي ڪيان-
ها- ڊونا- بلڪل بند ڪر ۽ ها پنھنجي ڪمري جون سڀ کڙڪيون بہ بند ڪري ڇڏ ٻاهر پن ڇڻ آهي.