ڪھاڻيون

رُڃ ۾ رابيل

رضوان گُل لکي ٿو؛ ”اخلاق انصاري پنھنجي طرز جو نرالو ڪھاڻيڪار آهي جننن وٽ لکڻ جو پنھنجو الڳ ڏانءُ آهي سندس ڪھاڻين جا پلاٽ ۽ ڪردار پڻ منفرد آهن. جيتوڻيڪ اهي پلاٽ اسان جي سماج مان ئي کنيل هجن ٿا پر اخلاق انصاري انھن موضوعن کي بنھہ مختلف ۽ نئين رخ سان ڏسي، پرکي ۽ لکي ٿو. سندس ڪھاڻين جا اڪثر ڪردار سماج جا اهڙا فرد آهن جيڪي نفسياتي الجهنن جو شڪار آهن. انھن ڪردارن جي داخلي ڪيفيت کي جھڙي ريت باريڪ بينيءَ سان اخلاق انصاري بيان ڪيو آهي سا يقينن قابلِ داد آهي. اخلاق انصاري لفاظيءَ بجاءِ مقصديت کان ڪم وٺي ٿو“. 

Title Cover of book Runj Main Rabel

ڪسوٽي

دوست جي ملاقات تي جيل ويم. هو سيخن پٺيان ۽ مان سيخن ٻاهران. حال احوال ڏئي موڪلائي موٽيم پئي تہ آواز ٻڌم: ”پٽ“ بيٺم سامھون اڇن وارن سان مضبوط جسم واري ڪراڙي چئي رهي هئي ”پٽ، ڪھڙو نہ نوجوان آهي! ابا ڇا ۾ جهليل آهي؟“
کيس ڪيئن سمجهايان تہ ماڻھن جي حقن لاءِ وڙهڻ ڪري جيل ويو آهي. آخر چئي ڏنومانس، ”امان سچ ڳالھايو اٿئين.“ منھن چٻو ڪري چيائين – ”مڃانس تڏهن جڏهن ڪاري ڪارو ماري ها.“