(5)
گڏ گُذاري راتِڙيون وڇڙيا پرين ويلي وَڏي
1: مونجهه ڏئي مَن ۾ ويا موٽي ملڻ تن جو مَحالُ
شل وَصُل واڳان ورائي مَن مَنَههَ اوڏا اڏي
2: ڪير ڏئي خاصي خَبر وَيڙا پرين وَرندا ڪڏهن
هِڪ گهڙي سو سال ڄڻ گُذريا غمن ۾ ويا گڏي
3: ڪَل ته وچ جي ڪان پئي سَنبريا سفر ساجن سُتت
مَن اندر ماتم ڏئي ڇوري ڇپر ويڙا ڇڏي
4: ڏيهه کان پرڏيهه ٿي ويٺا وِٿي وارث وجهي
ماڳ تي موٽي مِلن من طلبگارن جي تڏي
5: من موهيندڙ ڳالهه مرشد جي مِٺي معشوق علي
سا نٿي وِسري وروهه جا ڪئي سخي سائل سَڏي.