(17)
ٿي نهاريان طرف تنهنجا نيڻ مان نِرمل کنيون
1: وات وائي تات تنهنجي راتيون روئندي ويون
سڪ سريري سک وڃايا ڏک وئين ڏوڙا ڏيون
2: ياد ڳالهيون يار تنهنجون دل اندر دم دم نيون
سي نه وسرڻ جون اهي جي تو مٺا مون کي چيون
3: ڪل ڪيان قربان ڪوڙين مال مڏيون اڻ مَيون
جان جند هر هر ٻئي توتان صنم صدقه ٿيون
4: درد مند معشوق علي تنهنجي طلب تابش تيون
سي سڄڻ سيني ملاءِ جيڪي پلي تنهنجي پيون.