پينون
28 سالن جي عمر ۾ هن شهر ۾ رهندڙ هڪ عورت ارم سان شادي ڪئي کيس شاديءَ جي ٻئي سال هڪ پٽ ڄميو پر ان ٻار جو ڄمندي چيلهه کان هيٺ وارو ڌڙ ڪم نه پيو ڪري. ضمير پٽ جي ڄمڻ تي گهڻيون خوشيون ڪيون، مال خيرات ڪيا. پٽ جو وڏن وڏن ڊاڪٽرن کان علاج ڪرايائين پر سندس پٽڙي جي طبيعت ۾ ڪو فرق نه پئي آيو، هن پنهنجي پٽ تي پنهنجي ڏاڏي جو نالو بخشل رکيو. کيس قدرت واري هر نعمت عطا ڪئي هئي پر هي پٽ جي بيماريءَ جو غم دل سان لڳائي ويٺو.
بخشل جو ڊاڪٽرن آپريشن ڪيو پر آپريشن ٿيڻ کانپوءِ به هو چيلهه جهلي نه سگهيو. وقت گذرندو ويو.
بخشل پيءُ سان ڪچهري ڪندو ڳالهيون ڪندو کيڏندو رهندو هو، ضمير کيس سندس لاءِ وٺي آيل اسڪولي ڪتابن جو سبق پيو پڙهائيندو هو. سندس محبت جو محور سڪيلڌو پٽ هو. هو اٺن سالن جو ٿيڻ باوجود هلي ڦري نه سگهيو، ضمير شهر مان هر قسم جا رانديڪا وٺي آڻي کيس ڏنا پر بخشل کي هلندي نه ڏسي هُو ڏاڍو ڏکارو رهڻ لڳو.
جڏهن بخشل 10 سالن جو ٿيو ته هن جو پيءُ اوچتو هارٽ اٽيڪ ٿيڻ سبب گذاري ويو. ضمير جي گذاري وڃڻ جي سال بعد ارم پنهنجي ڪلاس فيلو اڪرم سان شادي ڪري ڇڏي.
شادي بعد ارم نئين زندگي ۾ مصروف ٿئي وئي.
ان جو مڙس تمام چالاڪ شاتر قسم جو انسان هو هن جون نظرون سندس ملڪيت تي هيون، اڪرم کيس تمام گهڻي محبت ڏيڻ لڳو ۽ هن جو ڌيان بخشل تان گهٽجي مڙس ڏانهن ٿي ويو. هو چاهي پيو ته هيءَ ضمير جي ڇڏيل سڄي ملڪيت کپائي ڇڏي. نيٺ ڪجهه ئي مهينن بعد اهو ئي ٿيو، ارم پنهنجي اڳوڻي مڙس ضمير جي سڄي ملڪيت کپائي پنهنجا سڀئي اڪائونٽ اڪرم ساڻ جوائنٽ ڪري ڇڏيا ۽ هن ساڻ گهمڻ پرڏيهه هلي وئي. ٻاهر وڃڻ کان پوءِ ارم هڪ نائٽ ڪلب پارٽيءَ مان نڪرڻ بعد گهڻي شراب پيئڻ سبب طبيعت جي خرابي ڪري وڃي اسپتال پهتي ۽ ڪجهه ڏينهن بعد گذاري وئي. اڪرم ارم جي گذاري وڃڻ بعد وطن پهچي ارم جي اڪائونٽن ۾ موجود سڀئي پيسا ڪڍائي ڇڏيا.
ضمير جو بنگلو ۽ زمين خريد ڪندڙ زمين خالي ڪرڻ جو نوٽس ڏئي زمين خالي ڪرائي ڇڏي. بخشل زمين ۽ بنگلو کپائجي وڃڻ بعد بنگلو ۽ زمين خالي ٿيڻ بعد بخشل وارن جي سڀ کان پراڻي هاري آچر کيس پنهنجي گهر وٺي وڃي رهايو.آچر اڪيلو رهندو هو. اڪرم ضمير جي ملڪيت مان پرڏيهه وڃي عيش جي زندگي گذارڻ لڳو. ڪجهه عرصي بعد آچر بيمار رهڻ سبب گذاريو ويو. آچر جي گذاري وڃڻ بعد بخشل اڪيلو ٿي پيو، هاڻي کيس ڏسڻ واسڻ وارو به ڪير نه هو، قسمت جو به عجيب کيل آهي هيڏو دادلو پٽ سڄي زمين جو مالڪ پنهنجي زمينن تان تڙجي مفلسي واري زندگي گذارڻ لڳو هو. بخشل 15 سالن جو ٿي ويو هو. آچر جي گذاري وڃڻ کانپوءِ هن جي پري جي مائٽن بخشل کي سندس گهر مان ٻاهر ڪڍي ڇڏيو، بخشل روڊ تي اچي ويو.هن سان ڪنهن به همدردي نه ڪئي ۽ هي وڃي پن جو ڌنڌو ڪرائيندڙ ماڻهن جي هٿ لڳو. جن کيس هڪ ڪاٺ جي ٽائرن واري ننڍڙي هٿ گاڏي وٺي ڏني جنهن ۾ بخشل کان پنڻ جو ڪم ورتو ٿي ويو. بخشل مستقل پينو بڻجي چڪو هو. شهر جي وڏين هوٽلن جي اڳيان اچي پنڻ لڳو هو. هڪڙي ڏينهن بخشل کي اڪرم هڪ وڏي ٽوئيوٽا گاڏيءَ مان لهندي نظر آيو. اڪرم تيزيءَ سان گاڏي مان لهي هوٽل اندر داخل ٿي ويو. ڪجهه ڪلاڪن کانپوءِ اڪرم هوٽل مان ٿوڏا کائيندو هڪ نوجوان عورت سان گڏ ٻاهر نڪري رهيو هو ته مٿس بخشل جي نظرپئي، هو هٿ سان ڊوڙائيندي وڃي اڪرم اڳيان پهتو. اڪرم کي پيرن کان جهلي زمين تي ڪيرائي کيس ڌڪ هڻڻ لڳو ۽ سندس اکين مان لڙڪ ڪري رهيا هئا پنهنجي هٿن سا اڪرم کي ڌڪ هڻندي چئي رهيو هو، بدمعاش، بي ايمان منهنجي پيءُ جي ملڪيت واپس ڪر.
*