• بــــيـــت
تــــون ســنـڌي، ســنـڌي پـــاڻ ســڏاءِ
سنڌي ٻولي پنهنجي ٻوليءَ کي به پڏاءِ
خدا در ٻاڏاءِ ته سنڌڙيءَ ۾ سک ٿئي.
ســــــنڌڙيءَ ۾ ســـک ٿئـــي اٿــم اها دعـــا
جـــي وطــن لاءِ مئـــا ســي ســـڌا جـنـت ۾.
اهــڙو ســڄڻ سـنـڌ سـان ڏِٺّـُوّ انـــڌوڪــار
پنـهـنـجو پـنهـنـجي قـوم کـان ٿـيـو آ غــدار
اهڙو ڪو بدڪار، ماءُ نه ڄڻي ڪو سنڌ ۾.
نـــاري ڏســي نـاز مـان، نـهـوڙي وئــي مــن
ڪـيئي گـهايـا تــو گـهور سـان، ٿيـا سـڀ سـن
اهڙي تهڙي زن، ڪڏهن نه ڪئي مون اک ۾.
محبت جي ميدان ۾ ڪئي سين مڙسي يار
ڪري پياسين کڏ ۾ اهڙي کاڌيسين مار
اچي ويهه مون پار ته دور سڻايئين دل جا.