سارنگ ۽ سانول
هِنن ٻنهي جو مزاج هڪٻئي کان بنهه مختلف آهي. سارنگ کي ڪارٽون پسند آهن ۽ سانول کي راڳ. اِنهن ڳالهين تي هي ڀائر پاڻ ۾ به ڪونه ٺهن. سانول جيتوڻيڪ ننڍو آهي، پر سارنگ لاءِ پُڙي آهي. جيڪڏهن سارنگ ٽيليويزن تي ويهي ڪارٽون ڏسندو ۽ سانول جو موڊ ٿي ويو ته هيءُ ڪو گانو ٻڌي ته، جهڙپ ڏيئي سارنگ کان رموٽ ڪنٽرول ڦري گانا لڳائي ڇڏيندو، ۽ سارنگ روئڻ ۽ پيءُ ماءُ کي دانهون ڏيڻ ۾ پورو هوندو.
جيڪڏهن وري سارنگ پنهنجي بابا جي موبائيل فون کڻي اُن تي ڪارٽون ڏسڻ لڳندو ته سانول جي دل چاهيو ته، کانئس اها فون به ڦري ويندو- ۽ سارنگ جو ساڳيو روئڻ هوندو. اهڙيءَ طرح سارنگ جيڪڏهن پاپڙ يا ڪا ٻي شئي ويٺو کائيندو ۽ سانول ڏسي ورتس ته هو اُها به جهڙپ ڏيئي کانئس ڦري ويندو.
سانول اهي حرڪتون ڪرڻ ۾ ايڏو ته تيز آهي جو سارنگ کي خبر ئي ناهي پوندي ته سانول ڪيئن تيز، هوا مينهن ٿي آيو ۽ کانئس شئي ڦري ويو.
سارنگ وڏو هئڻ ڪري سمجهدار آهي، جنهن ڪري هو پنهنجي ننڍي ڀاءُ سانول کي هُن جي اهڙين حرڪتن تي ڌڪ ناهي هڻندو. کيس مٿس ڪاوڙ ڏاڍي ايندي آهي، پر اها پي ويندو آهي.
هڪ ڀيري سارنگ، سانول کي پين ۽ ڪاپي نه ٿي ڏني، جنهن تي سانول ڇا ڪيو، جو ڀرسان ٽيبل تي پيل اسٽيل جو گلاس کڻي سارنگ کي مُنهن ۾ هنيائين، جيڪو وڃي سارنگ جي ڀِرونءَ جي مٿان نرڙ تي لڳو. هِن کان رت وهڻ شروع ٿي ويو.
سندن ماءُ، سارنگ جون رڙيون ٻڌيون ته ڊوڙندي اچي ڏسي ته سارنگ جي نرڙ مان رت وهي رهيو آهي. ان بعد هيڏانهن جو نهاري ته سانول کٽ جي ڀرسان روئي رهيو آهي. ماڻهس کي مٿس ڪاوڙ ته ڏاڍي آئي ۽ کيس مار ڪڍڻ به چاهيائين، پر وري پنهنجي ڪاوڙ تي ضابطو آڻيندي، کيس رڳو ايترو چيائين: ”سانول پٽ، آئنده هِن قسم جي حرڪت نه ڪجانءِ .... ڏسِ ڀاڻين جي نرڙ مان رت وهي رهيو آهي. الله سائينءَ رحم ڪيو. جي اک ۾ ڌڪ لڳي پويسِ ها ته پوءِ توکي خبر آهي هن کي ڪيڏي تڪليف ٿئي هان؟ اڄ ڇڏيانءِ ٿي اڳتي معاف نه ڪندي سانءِ.... هاڻي پنهنجي ادا کي ساري (Sorry) چئه.“
سانول پنهنجي ٻنهي ڪَنن ۾ هٿ وجهي، سارنگ کي چيو: ”ادا، ساري....“ جنهن تي سارنگ مسڪرائي ڏنو.