گرم پاڻي
صبح جو وقت هو. ٻارڙيءَ جي والد اظهر وهنجي تيار ٿيڻ چاهيو. سياري جا ڏينهن هجن، جنهن ڪري انيتا جي امڙ رخسانه پنهنجي مڙس اظهر جي وهنجڻ لاءِ بورچيخاني ۾، هڪ ديڳڙيءَ ۾، چلهي تي پاڻي گرم ڪيو.
ٿوري دير کانپوءِ رخسانه اهو گرم پاڻي صحن جي ڀرسان ٺهيل باٿ روم ڏانهن کڻي وڃڻ لڳي. اڃا ٿورو اڳتي هلي ته کيس ڪو ضروري ڪم ياد اچي ويو.
رخسانه پاڻيءَ جي ديڳڙي صحن ۾ ئي رکي اندر ڪمري ۾ هلي ويئي. ٻاهر انيتا پنهنجي سالگرهه جي خوشيءَ ۾ راند ڪري ۽ گول ڦيريون پائي رهي هئي. ان دوران کيڏندي کيڏندي هيءَ جيئن ئي پُٺئين پيرِ ٿيڻ لڳي ته اوچتو وڃي گرم پاڻيءَ جي ديڳڙيءَ مٿان ڪِري. سندس جسم تي گرم پاڻي پوڻ سان اهو تمام گهڻو سڙي پيو. گهر ۾ روڄ راڙو مچي ويو. والدين کيس فوري طور سول اسپتال کڻي ويا.
اسپتال ۾ برن وارڊ ۾ بيڊ خالي نه هئڻ سبب ڊاڪٽرن کيس داخل نه ڪيو. هي کيس پٽيل اسپتال کڻي ويا. اُتي به ڪو بيڊ خالي نه هو.
ان کانپوءِ هو هڪ ٻي اسپتال به ويا، پر کين اُتان به مايوسي ملي. نيٺ هِل پارڪ اسپتال جي ڀرسان قائم هڪ ٻي اسپتال ۾ هڪ رحمدل ڊاڪٽر هِن ننڍڙي ٻارڙيءَ کي داخل ته ڪيو، پر اُن وقت گهڻي دير ٿي چڪي هئي. ٻارڙي جيئري رهي نه سگهي.
ماءُ پاڻ کي پِٽڻ لڳي ته هن ڇو گرم پاڻيءَ جي ديڳڙي گهر جي صحن ۾ رکي هئي!!