(6) ٻه دنيائون
ٻي دنيا مٿي آسمان ۾ هئي. ان جو رنگ روپ، منهن مهانڊو، ڏيک ويک وري پنهنجي قسم جو هو. ان ۾ تارا هئا، تارن جا مختلف جهرمٽ جهڳٽا هئا، ڪَتِي، ٽيڙو ۽ گس هو، کَٽ، وڇون، قطب تارو ۽ وهائو تارو (زهرا گرهه) هو. ان ۾ سج هو ۽ چنڊ هو. اها دنيا ڌرتيءَ کان ويڪري ۽ ان مٿان ڇانيل هئي.
جيڪڏهن انهن کي خبر هجي ها ته ڌرتي سج چوڌاري، سج (پنهنجن سمورن سيارن سميت) گس ۾، ننڍو گس وڏي گس ۾ ۽ وڏو گس اڃا به اڻکٽ ڪائنات ۾ ڦرندو رهي ٿو ۽ آسمان ڪو ٺوس لسو ڪٻ نه پر ديد جي کوٽ آهي، لکين نوري سالن جي پنڌ تائين ڪائنات کي ڇاڻيو ويو آهي پر اڃا ڪٿي به ”ڪائنات جو ڪنارو“ ڪو نه مليو آهي. ڪائنات ۾ ملندڙ ڌرتيءَ سميت هر جسم، ننڍو توڙي وڏو، هيٺ توڙي مٿي، کاٻي توڙي ساڄي، چمڪندڙ توڙي دونهاٽيل، رنگين توڙي روشن پنهنجي منهن مهانڊي، ڏيک ويک جي حساب سان بيشڪ فرق وارو هجي پر بنيادي طرح هڪ آهي، مادي جو ٺهيل آهي، ته کيس ”ٻه دنيائون“ سوچڻ جي ڪا گهرج ئي نه پوي ها.