پنهنجي پاران

مون هن کان اڳ ۾ به حادثاتي طور هڪ ڊرامه / ڪم ناول لکڻ جي ادنى ڪوشش ڪئي هئي جنهن جو مڪمل احوال ”اداس راهون مان تنها“ جي پيش لفظن ۾ ڪيو هيم. مان نه ته اديب آهيان نه مصنف. جو منهنجي ڪا لکڻي ان معيار تي پرکجي سگھي. بس لکڻ جو ننڍپڻ کان شوق رهيو آهي، ان ڪري آڏا ابتا جمله جوڙي ڪهاڻيء جو روپ ڏئي پنهنجي ان شوق کي پورو ڪرڻ جي ڪوشش ڪندي رهندي آهيان. مونکي ياد آهي جڏهن منهنجو گھر وارو حق نواز نوڪري سانگي سکر ويل هو ۽ مان ڪڏهن ڪڏهن ڪو خط يا مراسلو موڪليندي هئس، ته هو هميشه ان تي تبصرو ڪندي چوندو هو ته ”سٺو ٿا لکو، ته پوء لکو ڇونه ٿا.“ ائين اديب يا مصنف ته نه بنجي سگھيس البته لکاري يا لکڻ واري چئي سگھجي ٿو.
موجوده ڪهاڻي جو اسڪرپٽ يا ائين کڻي چئجي ته مختصر خاڪو 2004ع ۾ لکي ڀاءُ محمد بخش سميجو (مرحوم ) آڏو راءِ وٺڻ لاء کڻي ويس . جنهن اسڪرپٽ پڙهي چيو ته تمام سٺو لکيو اٿو، لڳي نه ٿو ته ڪنهن پهريون دفعو طبع آزمائي ڪئي آهي.توهان ڪهاڻي کي ٻيهر لکڻ جي ڪوشش ڪيو، اڃا وڌيڪ سٺو لکي وٺندا. ان کانپوء مون کيس ”اداس راهون مان تنها“ سيريل جو اسڪرپٽ ڏيکاريو ته پاڻ چيو هئائون ته مان اها سيريل پاڻ ڪندس. پر بدقسمتي سان سندن طبعيت خراب ٿي وئي ۽ جلد هو اسان سان نه رهيا. ان کان پوء مون اهو سيريل پي ٽي وي جي سينئر پروڊيوسر جناب مقبول شجراه صاحب کي ڏيکاريو، جنهن جو احوال مان پنهنجي گذريل ناول ”اداس راهون مان تنھا“ ۾ تفصيل سان ڪيو آهي. اهو سيريل آن ايئر ته نه ٿي سگھيو، البته مقبول شجراه صاحب ڪمپنسيٽ ڪندي منهنجا ٻه سولو پلي ”انتها“ ۽ ”لمحن جو احساس“ ضرور ٽيلي ڪاسٽ ڪيا،
هي اسڪرپٽ ائين ئي پيل رهيو، مصروفيتن جي باعث مان ان تي ڪم نه ڪري سگھيس. ”تو بن اداس من“ جي ڪهاڻي مونکي تمام گھڻي دل کي ڇهندڙ لڳي هئي ۽ جيئن ئي فرصت جا لمحا ميسر ٿيا ته مون ان تي طبع آزمائي شروع ڪئي. ائين ڪتابي شڪل ۾ اوهان پڙهندڙن آڏو حاضر آهي. لکندي لکندي شايد ليکڪ بنجي سگھان. دعا ڪري سگھجي ٿي، آمين.

ايس نرگس حق