آڌيءَ رات
ڌڳندا ڌڳندا ٽانڊا آهن،
جن کي جاڳ لڳي آ جيءَ ۾،
تن جوڳين جا جلوا آهن،
تارن تڙڪا واس نه ڀاسن،
اُماڙيون ۽ شعلا آهن،
مونکي مهڪ نه جاڳايو آ،
ٻَرندي کوُريءَ ٻاڪا آهن،
ڌرتيءَ دانهون دَهلائن ٿيون،
ڪيئي پُڪارون تڙپائن ٿيون،
تن ۾ ازلي پيڙاءُ آهي،
ڪونجون جي هو ڪُرلائن ٿيون،
رات اُٿي انڌياٽي تي۽،
ڳوٺ ڳلين چئو واٽي تي جي،
گيت اويرا ڳايان ٿو مان،
ڇا ته سويرا ڳايان ٿو مان،
ڇيرون،گهنگهرو پايان ٿو مان،
جَرَ کي ناچ نچايان ٿو مان،
تن جو ڪو هت ديرو ناهي،
سي ته اُڏاڻا ڏور افق ڏانهن ،
تن کي ڪئين تَرسائيندين تون؟
منهنجا پير ڪَنائيندين تون،
سانوڻ رُت جي وسڪاري ۾،
مونکي رچيل پائيندين تون،