شرافت جي پويان
سڏايون ٿا خود کي وڏا ڪي تونگر ،
پُڇي ڀل نه ڪوئي لئه سان هلون ٿا،
پنهنجو پاڻ تي آڪڙيا ئي وتون ٿا،
ڌڪا پيا جهليون ٿا اڃان پت جي پويان،
لڪايون پيا خود کي شرافت جي پويان،
کِلي مُرڪ سان ”جيِ ادا“ جو ڪري ٿو،
اسان جي ئي پويان گِلا سو ڪري ٿو،
ذري جو نه ڪنهن کي ڏٺي ئي وڻون ٿا،
مگر پِو به ڪيڏيون نه ٻانهون هڻون ٿا،
افعالن ڪيو آ حقارت جي پويان ،
لڪايون پيا خود کي شرافت جي پويان،
ڏسون ڪائي وئيشا يا شريفن جي عورت،
تڪيون نورَ وانگي ڇڏي ڏيون ٿا غيرت،
سڳي ڀيڻ ماءَ نياڻي وساري،
ٽَرُو چور وانگي چتائي نهاري،
اتان ئي لڳون ٿا شرارت جي پويان،
لڪايون پيا خود کي شرافت جي پويان،
اسين خاص چمچا وڏي پِير ميرن،
اميرن سندا ۽ وڏيرن وزيرن،
چغل خور آهيون نه پنهنجا ڏسون ٿا،
ٽَڪَن جي ته عيوض ڪهائي ڇڏيون ٿا،
سڄو ڏينهن آهيون عداوت جي پويان،
لڪايون پيا خود کي شرافت جي پويان،
اسان پاڻ خود کي ڏياريون ٿا ڌوڪا،
مُلان جي تعويذن سندا ڏيون ٿا هوڪا،
اسان پاڻ مرشد کي گهر ۾ ويهاري،
ننگ پنهنجا تن جي ڇڏيون ٿا سهاري،
انڌا آهيون تن جي ڪرامت جي پويان،
لڪايون پيا خود کي شرافت جي پويان،
*