ڪپر ٿو ڪُن ڪري
اهڙي قسم جي سوال ٻُڌڻ سان منهنجو ڌيان اُن سوال پُڇندڙ صحافي ڏانهن ويو. مون ڪنهن کان سندس نالو پڇيو، ته ڪنهن ٻڌايو ته اهو صحافي، علي محمد شاهه لڪياري آهي. هي اجرڪ جي پَٽڪي سان ماڻهن جي ميڙ ۾ الائي ڇو مونکي ڏاڍو پنهنجو، پنهنجو لڳو. اِها منهنجي علي محمد شاهه سان شناسائي واري پهرين ملاقات هئي ۽ پوءِ اڄ ڏينهن تائين اهو پنهنجائپ ۽ خلوص وارو ۽ خاص طور تي نظرياتي ۽ فڪري هم آهنگيءَ وارو رشتو قائم آهي.
علي محمد شاهه جي جيل ڊائري ”ڪايا منجهه ڪڙن“ پڙهي ساڻس اڃا به وڌيڪ سنڌ ڌرتيءَ وارو رشتو مضبوط ڀانيان ٿو. هُون به مون کي سائين جي. ايم سيد ۽ سندس نظريي ۽ فڪر سان دل و جان سان محبت آهي. مان هر سنڌي کي آزادي جي قافلي جو سپاهي سمجهندو آهيان. ڇو ته سنڌ ڌرتي اسان سڀني جي ماءُ ڌرتي آهي، ۽ سنڌي قوم سان ٿيندڙ انياءُ ۽ ڏاڍايون مون کي استحصالي طبقي سان آزادي جي ويڙهه لاءِ اُتساهين ٿا ۽ مون کي بي چين ڪري وجهن ٿا. منهنجي دلي خواهش آهي ته شال سنڌ جا سڀئي سنڌي هڪ ٿي سنڌ جي آزادي جي واٽ تي گڏجي جدوجهد ڪيون ۽ پنهنجن سورن جو پاڻ علاج ڪري. غلامي جا ڳٽ پنهنجي ڳچيءَ مان لاهي ڦِٽا ڪيون. اڄ هي جيڪو علي محمد شاهه آهي، يا ٻيا جيڪي به سنڌ سان محبت ڪن ٿا، يا اُن جي آزادي لاءِ پاڻ ارپڻ ڪن ٿا ته اهو سڀ ڪجهه سائين جي. ايم سيد جي عظيم شعور جو ڪرشمو آهي. آخر ۾ ڀٽائيءَ سرڪار جو شعر ته:
بندر جان ڀَئي، ته سُکاڻيا مَ سُمهو،
ڪپر ٿو ڪُن ڪري، جيئن ماٽيءَ منجهه مَهي،
ايڏو سور سَهي، ننڊ نه ڪجي ناکئا!
(شاهه)
مُختيار چارڻ
23 فيبروري 2011ع