سليمان جتوئي
لاڙڪاڻو
81-9-29
ووءِ ووءِ ڪندي وت، متان ووءِ وسارين.
رندن مٿان رت، هار ته پسين هوت کي
(شاهه)
جيئي لطيف جي ڌرتي:
محترم علي محمّد شاهه صاحب! سدائين سلامت هجين.
عرض ته سڀ کان پهريائين معافي وٺندس. ڇاڪاڻ ته بابي وارن جي آزاديءَ کان پوءِ توهان سان نه ملي سگهيا آهيو، سائين، اميد ته معافي ملندي.
ٻيو عرض ته توهان جو لکيل خط جيڪو غلام رسول ڏانهن هيو. اهو مون به پڙهيو هيو. سائين! حقيقت ۾ انهن توهان کان نه موڪلائي اسانجي به دل رنجائي آهي. مون انهن کان ان غلطيءَ جي سختي سان ڇنڊڇاڻ ڪئي آهي، ۽ انهن جواب ڏنو ته جيل انتظاميه اسانکي ڌڪي ٻاهر ڪڍيو، ڪنهن کان به موڪلائڻ نه ڏنائون.
سائين! مان جيڪڏهن توهانجي ساراهه خط ۾ وجهي لکان ته شايد اها بلڪل ناڪافي آهي. مان نه ٿو چاهيان ته توهان جي ايڏي وڏي مهرباني ۽ ٻاجهه، بابا سائين يا بشير خان قريشي جي والد يا ممتاز شيخ جي ڀاءُ وارن سان ڪيل خدمت جو احسان، ٿورو ٻن، ٽن لفظن ۾ ادا ڪري ڇڏيان، اها زيادتي ٿيندي. باقي زندگي رهي ته سائين جن جون ڳالهيون ويهي ڳائيبون.
اداسائين! مان صبح شام توهانجي آزادي جو خواهان آهيان، شل خدا اوهانجي مدد ڪري.
وڌيڪ احوال نه آهي جو پيش ڪريان، باقي روبرو ملاقات ڪنداسون، جيڪڏهن خط لکو ته ان ۾ ”سرويچ“ لکجو.
اوهانجو ساٿي
سليمان جتوئي