راشد مورائي
[/b]
مورو، سنڌ
80-7-23
جانب شال جئين، تنهنجو ڪنين مدوم سڻان،
اکيئن ۽ هئين، ٻنهي تات تنهنجي. (شاهه)
پيارا ڀاءُ سدا سَرها هُجو.
حق موجود!
سڄڻ ڀاءُ! اميد ته عافيت سان هوندا. ڀاءُ مير مولا بخش لغاري صاحب 24 کان ضلع نوابشاهه ۾ اچي پيو، ۽ هتي تاريخي جاين جو دؤرو ڪندو. آئون ساڻس گڏ هوندس. تنهن ڪري توهان ڏانهن اچي ڪونه ٿو سگهان، اوهان حقيقت ۾ هڪ جاءِ ڏاڍا سُڪون سان ويٺا آهيو، اسان ته ڏينهن رات پنهنجي داڻي پاڻي هٿ ڪرڻ لاءِ رُڌل رهون ٿا. دُعا آهي ته اها مصروفيت اسان کي شل ڪڏهن به نه ٿڪائي، ڏکيا ڏينهن ٿورا، سُکيا سدائين. شيخ اياز هڪ وفات ڪري ويل دوست لاءِ لکيو آهي ته:
منهن مٽائي وئين وڃڻ وارا،
موت آسان زندگي مشڪل،
دور آڪاش ۾ رهڻ وارا،
ڌرتتي جي گهڙي گهڙي مشڪل.
توهان ڄاڻو ٿا ته سچل سرمست چواڻي، ”جو دم عافل سودم ڪافر“ وانگر منهنجو وقت اجايو ڪونه ٿو گذري، تنهن ڪري پڪ اٿم ته منهنجي نه اچڻ ڪري اوهان مونکي مياري نه سمجهندا، نڪي دل ۾ دک کي جاءِ ڏيندا. استاد محمّد صديق پرهياڙ مون وٽ بيمار پيو آهي. سلام ٿو چوي. مٺل حيدريءَ پٽ جي نوڪري لاءِ پريشان آهي، ۽ ان پريشاني ڪري سنگت کان ڪٽيل رهي ٿو، ڊرامي جو فنڪار جَنگ خان روبرو ويٺو آهي، سو پڻ جيئي سنڌ چوي ٿو، چاچا غلام شاهه يا علي مدد فرمائي ٿو، فتح علي شاهه حق موجود ٻولي ٿو، اميد ٻي شنوائي تي فتح علي شاهه يا آئون روبرو اچي ملنداسون. چڱون جيئي سنڌ.
اوهانجو پنهنجو
راشد مورائي
[b][38]
[/b]مورو، سنڌ 80-8-4
سَرَ ۾ پکي هيڪڙو، پاڙهيري پنجاهه.
سندي آس الله، لُڏي لهرن وچ ۾.
پيارا ڀاءُ!
تنهنجو پهريون خط پوسٽ رستي موڪليل ڪو نه پهتو، باقي ٻيو نمبر آخري خط، پوسٽ وارو پهتو، اسان خوش بهار آهيون. اميد ته اوهان به خوش هوندا. بسترو ۽ ريڊيو موڪلجي ٿو، باقي سامان لاءِ معذرت، جيل ۾ آهيو ونواهه ۾ ڪونه آهيو. ڪجهه اسانجي حالتن تي سوچي پوءِ حڪم هلايو، فتح علي شاهه به جيل ۾ اٺ مهينا رهي آيو آهي. پُڇوس ته ان وچ ۾ ساڻس گهڻا ڀيرا ملاقات ڪئي هئم؟ حبيب شاهه کي رلين لاءِ چيو اٿوَ، خبر اٿوَ ته چاچو غلام شاهه کيس گهرمان ڪا ڇنل ٽپڙي به کڻڻ ڏيندو؟ ڇا حبيب شاهه جي اها پوزيشن آهي جو توکي ريڊيو ڏئي سگهي؟ يونيورسٽيءَ ۾ ڪونهين، جيل ۾ آهين. هوش سنڀال!
(عاشق چئجي ان کي، جنهن جي سڀ ريءَ سري)
جيل ۾ وڃڻ ڪنهن تي احسان ڪونهي؟
محمّد صديق پرهيار جو خط، هن سان گڏ موڪلجي ٿو، توهانجو ڏانهنس لکيل خط پڙهيو هوم، حيدريءَ واري معاملي ۾ اوهان بيخبر هوندي به لکيت ۾ ڪا راءِ ڏني آهي، سو غلط آهي. ٻاهر اچي احوالن کان وقف ٿيندين ته خبر پوندئي. حافظ، عمر سيال، ۽ عظيم ۾ منهنجي ڪابه اميد ڪانهي، آءٌ ٺڪر ٺوڪي چڪو آهيان، ٻاهر اچي تون انهن کي ٺاهڻ ۽ ڪم وٺڻ جي ڪوشش ڪجان، حافظ کي شايد تنهنجو خط نه مليو آهي، نه ته مون سان ڳالهه ضرور ڪري ها.
توهان خطن رستي جيڪو ڪم ڪرڻ چاهيو ٿا، ان مان اُلٽو مونکي نقصان ٿا وجهن، تنهن ڪري في الحال سڪون سان گذارڻ جي ڪوشش ڪريو، ٻاهر اچي سڀڪجهه ڪجو.
سدا حق موجود سڀني يارن لاءِ
وڌيڪ سڀ سک
اوهان جو
(راشد مورائي)
[b][39]
[/b]
مورو، سنڌ
80-9-30
پيارا ڀاءُ!
گذريل شنوائي تي آءُ ٻاهر ويل هوس، تنهن ڪري اوهان وٽ اچي ڪونه سگهيس، هتي ٻاهريان مهمان اچڻا هئا. فتح علي شاهه کي انهن جي خدمت لاءِ ڇڏي ويو هوس، صاحب موچيءَ کي پنجاهه روپيه ڏئي ويو هوس ته توهانجي ملاقات ڪري اچي، پر اوچتو پيچش ٿيڻ ڪري اهو به اوهان تائين پهچي ڪونه سگهيو. ايندڙ شنوائي تي ڪوشش ڪبي ته هڪڙو دوست توهان سان ملاقات ڪري وڃي.
ڀائٽيو مختيار بي چاڪ آهي، ان ڪري پريشان آهيان. هڪ غربت ٻيو گهر ۾ بيماري ڏاڍو تڪليف جو وقت آهي.
اوهان جيل ۾ ويهي مکڻ ۽ کوپري جو تيل گهري رهيا آهيو. جڏهن ته اسان ٻاهر وارن کي به مکڻ ۽ رڳو سرنهن جو تيل نجو به ميسر ناهي،هي لکيت ۾ خاندانن جهڙيون فرمائشون اوهان جي ڪردار لاءِ داغ آهن، پر اوهانکي ڪير سمجهائي،توهان نه ته منهنجي غربت تي سوچڻ لاءِ تيار آهيو، ۽ نه وري ذهني طرح جيل کي قبول ڪيو اٿوَ.
اوهان ته جيل ۾ آهيو، پر ٻاهر رهڻ دوران به انسان کي صرف انهن شين جي ضرورت محسوس ڪرڻ گهرجي، جن کانسواءِ جيڪر جيئرو رهي نه سگهجي .
سمجهو ٿا ته اوهانجا ههڙا خط مونکي خوشي بخشيندا هوندا؟ ڇا مکڻ کانسواءِ جيئرا رهي نه ٿا سگهو؟ ميان! ڪجهه ڪردار کي بلند رک، ۽ پاڻ کي تڪليفن تي هيراءِ! اسان تنهنجي عيش واري زندگي ۾ ساٿ ڏيئي نه ٿا سگهون. سرنهن جو تيل ۽ ضرورت آهر ڊالڊا گيهه گهرجئي ته وٺي موڪلجي، باقي عيش جي سامان جي مون مان توقع نه رک! ڇو ته مان ڪڏهن به اهو نه چاهيندس ته تنهنجي ڪردار کي بگڙيل ڏسان، روبرو هجين ته توکي زندگي گذارڻ جو طريقو به سيکاريان، ۽ ٻين جي غربت جو احساس به چڱي نموني ڏياريان، پر پري ٿي پيو آهين، ڀلي ائين پنهنجي ڪردار کي لوڙهه، پر ياد رکجان متان پوءِ ڪڏهن چوين ته:
(وڃڻ تت پيوم، جت هلڻ ناهه حسن ري)
اوهانجو خط اڄ مليو آهي، اڄ ئي جواب روانو ڪريان ٿو.
غلام النبي اعواڻ، فتح علي شاهه، ادريس جتوئي جا سلام قبول ڪندا.
اوهانجو
راشد مورائي
[b][40]
[/b]
مورو
80-10-3
پيارا ڀاءُ علي محمّد شاهه!
عشق سلامت:
اڄ اوهانجو هڪ ٻيو لفافو پهتو آهي. حافظ صاحب کي اڄ ئي اوهانجو خط پهچايو ويندو. 11 تاريخ تي منهنجو پروگرام اڳواٽ نوشهري تعلقي جي هڪ ڳوٺ ”پنو“ ۾ رکيل آهي، صبح جو ڏهين بجي ٺاروشاهه پهچڻو اٿم، جتي ”پني“ جا دوست ٻه ڄڻا منهنجو انتظار ڪندا هوندا. ساڻن گڏجي سندن ڳوٺ ويندس، ڪوشش ڪبي ته اوهان ڏانهن ڪو دوست موڪلجي نه ته به،
هر روز آني جاني په نهين رسم عاشقي موتوف،
عمر ڀر ايڪ ملاقات چلي آتي هئي.
خط باقاعدي ملن ٿا. باقي تنهنجي پوئواري ڪرڻ ايتري اهم ڪونه ٿو سمجهان، جيترا ٻيا قومي ڪم آهن، ان ڪري فرصت گهٽ آهي، جو ويهي توکي ياد ڪريان، تون به مونکي وساري ڇڏين ته چڱو آهي. شامل خط آريسر صاحب کي ڏجو ۽ ٻين دوستن لاءِ سلام، جيئي سنڌ چوندا.
اوهانجو
راشد مورائي
[b][41]
[/b]
مورو، سنڌ
80-10-27
پيارا ڀاءُ علي محمد شاهه!
حق موجود:
احوال ته ڪَکَ موڪلجن ٿا، اميد ته کائڻ سان درد مان ڇوٽڪارو ملندو.
هن سان گڏ آريسر صاحب لاءِ پنجاهه روپيه موڪلجن ٿا، سي کيس پهچائيندا، جيئن ته اڄ شام چئين بجي مونکي ٻاهر وڃڻو آهي، تنهن ڪري موڪليل همراهه کي واپس اچڻ جو تاڪيد ڪندا. جيئن چئين بجي کان اڳ مون سان ملي ۽ اچي حوال ڏئي، اوهان پنهنجو حال احوال کيس لکيت ۾ ضرور ڏيندا. جيئن شنوائي جي تاريخ ملي، همراهه کي واپس ڪندا، اندرين سڀني ساٿين کي سلام چوندا.
اوهانجو پنهنجو
راشد علي شاهه
[b][42]
[/b]
مورو
80-11-4
واٽ سنگت ۽ سچائي جي سکو جانڊهه کان،
ههڙي گردش ۾ نه پٿر کي ڇڏي ٿو پٿر.
(مرزاقليچ بيگ)
پيارا ڀاءُ علي محمّد شاهه!
عشق سلامت:
سڄڻ ڀاءُ! تنهنجو 29 تاريخ جو لکيل خط اڄ 4 تاريخ مليو. دوا جي ڪِريءَ لاءِ عرض ته ڪابه مَلي واري شيءَ نه کائجو، باقي سڀ ڪجهه کائي سگهو ٿا.
صبحاڻي کان ٻن ٽن ڏينهن لاءِ نوشهروفيروز پيو وڃان، جتي ٻين ڪمن ڪارين سان گڏ علي محمّد شاهه شيرازيءَ جي شاديءَ ۾ پڻ شرڪت ڪندس. سندس شادي سٺ ميل ويجهو ويٺل سندس عزيزن مان ٿي رهي آهي.
سڄڻ سائين! توهانجا ۽ اسانجا رت جا رشتا آهن، جيڪي ڪڏهن به ٽٽڻا ناهن، دنيا ۾ ڪڏهن ائين به ٿيندو آهي، جو محبت ڪرڻ وارا گڏ جيئرا رهندا آهن، ۽ گڏ مرندا آهن. تنهن ڪري مونکي به پورو ايمان آهي ته پاڻ کي مو ت به جدا ڪري ڪونه سگهندو.
صديق پرهيار تي ڪن دشمنن درخواستون ڪيون هيون، جيڪي اسلام آباد، ڪراچي، سکر ۽ نواب شاهه مان ٿينديون ڊي ــ او تعليم کي انڪوائري لاءِ مليون، انڪوائري گذري، اميد ته ڪوڙ، ڪوڙ ٿبو ۽ سچ، سچ ٿيندو. هڪڙو دوست خون جي ڪيس م جهلجي پيو هئو، جو پڻ ٻه ٽي ڏينهن سختي سهڻ کانپوءِ ٿاڻي تان آزاد ٿيو.
سچ ته پنهنجي گهر ۾ پنهنجي بيماري، دوستن جي تڪليفن ڪري وسريو وڃي، لڳاتار جاکوڙ ۽ اوجاڳن ڪري صحت ٺيڪ ڪانه ٿي رهيم، پر پوءِ به ضمير مطمئن آهي ته منهنجو جڏو جيءُ يارن جي ڪم اچي رهيو آهي. اوهان مطالع کان غافل نه رهندا، ڇو ته وقت گذارڻ ۽ پاڻ کي سڌارڻ لاءِ اوهانکي سٺي واندڪائي ملي آهي. ٻيو ڪو خاص احوال ڪونه آهي، جو عرض رکان، دوستن کي سلام چوندا.
قاضي نذير صاحب کي آڳاٽو دل جو دورو ٿيو هئو، هاڻ ٺيڪ ٺاڪ آهي. توهانکي سلام پيو ڏئي، آڳاٽو عظيم سولنگي به اوهان سان ملڻ بابت پڇيو هئو، پر سندس اچڻ محال آهي.
توهانجو پنهنجو
راشد علي شاهه
(راشد مورائي)
[b][43]
[/b]
مورو سنڌ
80-11-6
پيارا ڀاءُ علي محمّد شاهه! سدا سرها هجو.
حق موجود:
سڄڻ ڀاءُ! ڪالهه حاجن شاهه وقت تي ڪونه پهتو ۽ آءُ ٻاهر هليو ويس. اڄ 2 بجه اسڪول کان موٽندي مليو، جنهن احوال ۽ چٺي پهچائي ڏني، اڄ ئي ۽ هينئر تڪڙ ۾ جواب لکي روانو ڪري رهيو آهيان، ۽ هينئر ٻاهر روانو ٿيندس.
توهان ٻين دوستن سان ملاقات تي ايندڙ ڪارين ۽ جيپن وارا ماڻهو ڏسي احساس ڪمتريءَ ۾ مبتلا ٿيو ٿا، اهو ٺيڪ ناهي، اوهان اسان هونئن ئي غريب آهيون. تنهن ڪري پنهنجي حالتن تي راضي رهي ضمير کي مطمئن رک! هرو ڀرو ضمير مطمئن نه ٿئي، ته پوءِ انهن سان شامل ٿي وڃ، جنهن لاءِ ڪاريون، موٽرون، اچن ٿيون ، ڇو ته پاڻ وٽ ته ڪڏهن به ڪارن ۽ جيپن جو تصور ئي پيدا ڪو نه ٿو ٿئي. وڌيڪ پاڻ عاقل آهين. جيئن موزون سمجهين، مونوٽ تولاءِ ايترو ئي پيار آهي، جيترو اڳ ۾ هئو. پوءِ تون ڀلي کڻي ڪهڙي ذهنيت جو ٿي وڃ، تڪڙو آهيان معاف ڪجان وڌيڪ احوال ٻئي خط ۾.
سردار احمد عالماڻي، ادريس جتوئي، آچر لُنڊ ۽ فتح علي شاهه جا سلام قبول ڪندا.
راشد مورائي
[b][44]
[/b]
مورو
تو جن تات، تن پڻ آهي تنهنجي.
(شاهه)
پيارا ڀاءُ علي محمّد شاهه! يا علي مدد.
سڄڻ ڀاءُ!
اوهانجو خط پهتو،يادگيري لاءِ مهرباني! اسانجو وقت خير خوبيءَ سان چڱو پيو گذري، اميد ته اوهان به عافيت سان هوندا.
ادل! مونکي اوهان لاءِ ڪابه شڪايت ڪانه آهي،اوهان پيارا ماڻهو آهيو، مڙئي ٿورو احساس ڏيارڻو هئو. ان خاطر ٻه اکر لکيا هئم.ٻي ڪا به ڳالهه ناهي،اوهان خط قاضي صاحب جي ائڊريس تي ڇو لکندا آهيو. ائين ڪرڻ سان خط رُلي ٿا وڃن. خط لاءِ بس منهنجو نالو ۽ شهر جونالو ڪافي آهي. هتي جا احوال سڀ خيريت جا آهن. هڪڙو خط عنايت هيسباڻيءَ لکيو هئو، پر هيٺ مٿي ٿي ويو.اوهان سان ملي ته کيس سلام چوندا ۽ سندس ائڊريس موڪليندا.
اوهانجو پنهنجو
راشد علي شاهه
[b][45]
[/b]
ڪونجڙين ڪالهه لنئي، سڄڻ وڌم چت.
آءُ جني ريءَ هت، گنگهر گهاريان ڏينهڙا.
(شاهه)
سڄڻ ڀاءُ علي محمّد شاهه!
حق موجود:
ادا سائين! اوهانجي مبارڪن وارو مختصر خط اڄ مليو آهي، يادگيري لاءِ لک ٿورا، خط هونهن ئي لکي رهيا هئا. اگر اُن ۾ ڪجهه وضاحت سان پنهنجي سزا وغيره بابت لکو ها ته بهتر هئو. ڀلا آهي ڪو امڪان ٻاهر اچڻ جو يانه؟
سڄڻ! زندگي خود هڪ جيل خانو آهي. پوءِ اوهان اگر ٿورن ماڻهن سان گڏ جي ڪلاس B ۾ آهيو ته آءُ وري گهڻن سان گڏ سي (ح) ڪلاس ۾ پيو لوڙان. بس مڙئي ڏينهن حياتيءَ جا گذارڻا آهن سي پيا گذاريون، هتي ٻيو سڀ سک آهي، اميد ته اوهان به ذهني توڙي جسماني طور خوش ۽ آسودا هوندا.
اوهانجو پنهنجو
راشد علي شاهه
(راشد مورائي)
[b][46]
[/b]
مورو
81-12-14
پيارا علي ڀاءُ، علي محمّد شاهه! حق موجود!
سڄڻ سائين! عذر خواهيءَ لاءِ اوهانجي ڳوٺ ٻه ڀيرا ويس، پهريون ڀيرو ارباب علي شاهه کي روبرو اطلاع ڏنو هوم، پر اتي پهچڻ بعد معلوم ٿيو ته ارباب علي شاهه پورڻ محمّد شاهه جي پٽ جمن شاهه جي شاديءَ تي ٻار وٺي ويل آهي، آءُ سائين محرم شاهه سان عذر خواهي ڪري بيٺي پير واپس ٿيس. ٻئي ڀيري هاڻي تازو نواب شاهه مان هڪ دوست کي ساڻ ڪري ٻيهر اتي پهتس، ارباب علي شاهه مَينهن سان ويل هئو، سائين محرم شاهه ماڻهو موڪلي کيس گهرائيو، اتي مانجهاندو ڪري شام جو واپس آياسون. اوهانجي شنوائي وغيره جي تاريخ جي ساش ٻه ٽي ڀيرا ملڻ بعد به خبر پئجي نه سگهي آهي. تنهن ڪري هن همراهه کي موڪلي هن خط رستي اوهان سان عذر خواهي ڪريان ٿو، هن ڏک ۾ مونکي پاڻ سان گڏ ڀاڱي ڀائيوار سمجهندا، ٻيو عرض ته عبدالواحد آريسر جو ڪتاب ڇپرائي رهيا آهيون، جنهنجو هڪ بوڪ اوهان وٽ هئو، جيڪو اوهان پهريائين ارباب علي شاهه کي ڏنو، پوءِ وري اوهان خط لکي بوڪ گهرائي ڪنهن ٻئي دوست کي ڏنو. هاڻي مهرباني ڪري صحيح ڏس پتو ڏيندا ته اهو بوڪ اوهان ڪهڙي ساٿيءَ کي ڏنو آهي، ته اتان حاصل ڪري اُتاري پريس ۾ ڏجي، اڳيون حصو اسان اُتاري ڇڏيو آهي، اوهانجي ڊائري جا لکيل ورق ايئن رُلي ويندا، جيڪڏهن اجازت ڏيو ته اهي ارباب علي شاهه کان وٺي ۽ ڪجهه مونوٽ آهن انهن کي گذريل سالن جي ڊائرين تي يا بوڪن تي اتارائي ڇڏيان.
آءٌ پنهنجي آتم ڪهاڻيءَ بابت هڪڙو ڪتاب ”جهڙي آيس جيئن“ پڻ لکي رهيو آهيان. اوهان ڏانهن ڪن دوستن جا آيل خط منهنجا مددگاري ٿي سگهن ٿا. جيڪڏهن اهي به عارضي وقت لاءِ ڏيئي سگهو ته مهرباني.
هتي ٻيو سڀ خير آهي، وقت مصروفيت جو تمام سٺو پيو گذري، اميد ته اوهان والد صاحب جي وڇوڙي کي ڪمال بردباري سان سٺو ۽ برداشت ڪيو هوندو. هن مهيني جي آخري هفتي ۾ عبدالواحد آريسر صاحب پڻ اوهانجي ڳوٺ عذرخواهي لاءِ هلندو، ۽ اتي ضلع جي طرفان ڪجهه رقم پڻ ارباب علي شاهه کي ڏيندو، ٻيو ڪو خاص احوال ڪونهي جو عرض رکجي. پنهنجي سڄي سنگت کي حق موجود چوندا، محبوب علي شاهه، عبدالحق ميمڻ ۽ صاحب خان لانگاهه جا سلام قبول ڪندا.
پنهنجو تازو ڇپايل ڪتاب اوهانجي مطالع لاءِ موڪلجي ٿو.
زيادهه خير وسلام
اوهانجو پنهنجو
راشد علي شاهه
(راشد مورائي)
[b][47]
[/b]
مورو
82-5-8
پيارا علي ڀاءُ، علي محمّد شاهه!
حق موجود!
سڄڻ ڀاءُ! خط تڪڙا تڪڙا ان ڪري پئي لکيم جو ڊپ هئم ته متان حيدري مٺل وانگر آءٌ به ڪنهن جي نه ڪنهن جي شڪايتن سان ڪاڳر ڪارا ڪري ٻين جو رڪارڊ خراب نه ڪري ويهان، آءٌ نه ٿو چاهيان ته لکيت ۾ ويهي ڪنهن دوست جا پول پڌرا ڪيان، ”جو وڙ جُڙي جن سين، سو وڙ سيئي ڪن“ اوهانجي وندر لاءِ آءٌ سمجهان ٿو ته منهنجي گلاسان ڀرپور مٺل حيدريءَ وارا ڪاغذ ڪافي هئا. تنهن ڪري مون پنهنجو پاسو پيش ڪرڻ جي ضرورت محسوس نه ڪئي. پڪ اٿم ته هڪ ڏينهن اوهان ٻاهر ايندا ۽ اڇا ڪارا پڌرا ٿيندا، سڀني جو عمل ظاهر ٿيندو، اها ڪهڙي نه عجيب فطرت آهي، جو مون کان ڀاڙو وٺي، اوهان سان ملاقات ڪري ۽ منهنجون شڪايتون ڪيون وڃن.
توهان جيڪو سودي بابت لکيو آهي. ان لاءِ مان نه رڳو تيار آهيان، پر اتر ۾ ٻه پئسا به ڏيڻ لاءِ تيار آهيان، خدا رڳو اوهانجي جان ڇڏائي.
سڄڻ! اها راهه رباني هر ڪنهن لاءِ آهي، اڄ نه ته سڀاڻي سڀڪو هلندو! ”دريا ڪناري ڇوڪر ڪُڏي، اڄ نه ٻڏي سڀاڻ ٻڏي“ موت کان شايد اهي غدار بچي وڃن، جيڪي عمل ۾ سڀني جي پويان ۽ پنهنجن تي گند اڇلڻ ۾ پيش پيش آهن.
اوهان شاديءَ لاءِ پڇيو آهي، ان لاءِ اطلاع عرض ته امام علي شاهه جي حڪيم صاحب جي نياڻيءَ سان شادي ٿي آهي، جيڪڏهن بدلي ڏيڻ لاءِ مونوٽ سنڱ هجي ها، ته ايترو وقت ڇڙو رهڻ جو ڪو سبب ڪونه هئو. مطلب يڪ طرفان مهرباني ٿيل آهي. وقت خير خوبي سان سٺو پيو گذري. سرور چنو ٻن ٽن مهينن کان بدلي ڪرائي سڪرنڊ، کڏهر ويو آهي ۽ اتي رهي ٿو. هن طرف ٻيو سڀ سک آهي، اڄڪلهه استاد هڙتال تي آهن، پگهارون سرڪار بند ڪري ڇڏيون آهن، مڙوئي وقت پيو گذري ۽ ڀائن ڀيڙا لڳا ويٺا آهيون.
پنهنجي کولي ميٽ کي مون پاران سلام چوندا. ادا معصوم شاهه، فتح علي شاهه، حسين ڪاريو جا سلام قبول ڪندا.
اوهانجو
(راشد مورائي)
[b][48]
[/b]
مورو
82-5-16
پيارا ڀاءُ، علي محمّد شاهه.
حق موجود! سڄڻ سائين!
ولي محمّد روشن ڪراچيءَ ۾ جج آهي. گورنر جي آفيس سان سندس ڪو واسطو نه آهي، اڃان به مٽياڻيءَ جو مستوئي مير رسول بخش، مرحوم جو سيڪريٽري هئو. مير صاحب جي وفات ڪري گورنر اهو کاتو پنهنجي هٿ ۾ کنيو آهي، ٿي سگهي ٿو ته مستوئي ان سلسلي ۾ سفارش ڪري سگهي. جيڪڏهن چئو ته اهو بار پاڻ وارن مستوئي دوستن مشتاق احمد ۽ حسين احمد تي رکون!
ٻيو ڪو خاص احوال ڪونه آهي جو عرض رکان
اميد ته اوهان عافيت سان هوندا.
اوهانجو پنهنجو
راشد علي شاهه
(راشد مورائي)
[b][49]
[/b]
مورو
82-5-26
پيارا ڀاءُ!
خط مليو، احوال معلوم ٿيو.
مشتاق مستوئي کي اڳ ۾ ئي آءٌ چئي چڪو آهيان، ته پنهنجي همراهه کي چوي ته جيڪا به درخواست جيل کان اچي ته ان جي سفارش ڪري، اڄ اوهانجو تفصيل مليو آهي. ان موجب ولي محمد روشن ڏانهن به خط لکي رهيو آهيان. جيئن ڪجهه مدد ۽ سفارش ڪرائي سگهي. امام علي شاهه چيو ته دوا ٺهيل ڪانه آهي. ٺاهي ڏيندس، کيس تاڪيد ڪيل آهي، جڏهن به ڏنائين ته روبرو يا پوسٽ ذريعي موڪلي ڏيندس. سائين ظفر علي شاهه کي يا علي مدد چوندا، ۽ ٻڌائيندا ته شورش ڪاشميريءَ وارو ڪتاب ”پس ديوار زندان“ مون وٽ هئو پر هڪ دوست پڙهڻ لاءِ کڻي ويو آهي. ۽ اهو ماڻهو هينئر ڪراچيءَ ۾ نوڪري ڪري ٿو، جڏهن به ڳوٺ ايندو ته ڪتاب هٿ ڪري موڪليندس، ٻيو ڪتاب مون وٽ ڪونه آهي.
هن طرف سڀ سک آهي، اميد ته اوهان به عافيت سان هوندا.
اوهانجو پنهنجو
راشد مورائي