محمد ياسين جتوئي
ڪراچي
ڊيئر برادرم علي محمّد شاهه لڪياري صاحب!
جئي سنڌ:
جيئن ته مان توهان کان معافي ٿو وٺان، ڇاڪاڻ ته خط لکڻ ۾ ڪجهه دير ٿي وئي آهي، انهيءَ لاءِ عرض ته منهنجو نانو طبيعت ۾ ٺيڪ نه هئو، ان کي اسپتال ۾ داخل ڪرائيو هو. سڄو ڏينهن پريشاني ۽ ڊيوٽي ڏيڻي پوندي هئي، هاڻي رب جي مهربانيءَ سان نانون ٺيڪ آهي. مونکي توهانجي باري ۾ گهڻو اڳ خبر پئي هئي، پر ائڊريس وغيره ڪانه هئي، اتفاق سان استاد محمّد مٺل حيدري مليو، جنهن توهانجو احوال ۽ پتو ٻڌائيو، وڌيڪ لاءِ جلدي روبرو ملاقات ڪنداسين.
انسان تي اهڙا وقت ايندا رهندا آهن، ڪنهن به پياري مان پياري شيءَ کي حاصل ڪرڻ لاءِ انسان کي زندگيءَ جو ڪجهه حصو قربان ڪرڻو پوندو آهي. انهيءَ ۾ تڪليفون به اينديون آهن. توهان ته هيڏي وڏي عظيم مقصد سان جيل ۾ آهيو، ان لاءِ سرن جا سودا به سستا هوندا آهن.
سوڀون سرگهرن، سرريءَ سوڀ نه سپجي،
سوڀ برابر سسيون، توريان نا تُرن،
جي هنئڙي منجهه هُرن، سي ملهه مهانگا سپرين.
(خيلفو)
مونکي جڏهن توهانجي جيل ۾ وڃڻ جي خبر پئي ته دل ۾ ڏاڍو خوش ٿيو هوس ۽ ڏک ٽڪي جو به نه ٿيو. ڇاڪاڻ ته اهڙيون قربانيون ڪنهن ڀاڳ واري کي نصيب ۾ ملنديون آهن. انسان پنهنجي جدوجهد جاري رکي، ضرور انهي ءَ جي محنت رنگ لائيندي.
توهان سان جيڪي به دوست گڏ هجن انهن کي منهنجي طرفان جيئي سنڌ چوندا، ٻيو عرض ته ڪنهن به شيءَ شڪل جي ضرورت هجي، ڪم ڪار هجي ته هڪ ڀاءُ سمجهي ضرور چوندا، حجاب نه ڪندا، مهرباني.
اوهانجو ڀاءُ
محمد ياسين جتوئي