صبر جي معنيٰ
قَالُوۡا لَا طَاقَۃَ لَنَا الۡیَوۡمَ بِجَالُوۡتَ وَ جُنُوۡدِہٖ ؕ قَالَ الَّذِیۡنَ یَظُنُّوۡنَ اَنَّہُمۡ مُّلٰقُوا اللّٰہِ ۙ کَمۡ مِّنۡ فِئَۃٍ قَلِیۡلَۃٍ غَلَبَتۡ فِئَۃً کَثِیۡرَۃًۢ بِاِذۡنِ اللّٰہِ ؕ وَ اللّٰہُ مَعَ الصّٰبِرِیۡنَ ﴿۲۴۹﴾ وَ لَمَّا بَرَزُوۡا لِجَالُوۡتَ وَ جُنُوۡدِہٖ قَالُوۡا رَبَّنَاۤ اَفۡرِغۡ عَلَیۡنَا صَبۡرًا وَّ ثَبِّتۡ اَقۡدَامَنَا وَ انۡصُرۡنَا عَلَی الۡقَوۡمِ الۡکٰفِرِیۡنَ ﴿۲۵۰﴾ؕ فَہَزَمُوۡہُمۡ بِاِذۡنِ اللّٰہِ ۟ۙ وَ قَتَلَ دَاوٗدُ جَالُوۡتَ وَ اٰتٰىہُ اللّٰہُ الۡمُلۡکَ وَ الۡحِکۡمَۃَ وَ عَلَّمَہٗ مِمَّا یَشَآءُ ؕ وَ لَوۡ لَا دَفۡعُ اللّٰہِ النَّاسَ بَعۡضَہُمۡ بِبَعۡضٍ ۙ لَّفَسَدَتِ الۡاَرۡضُ وَلٰکِنَّ اللّٰہَ ذُوۡ فَضۡلٍ عَلَی الۡعٰلَمِیۡنَ (البقره: ۲۴۹ تا ۲۵۱)
ترجمو: ”(جڏهن طالوت ۽ ان جا پوئلڳ، ان سان گڏ دريا جي پوئين ڀر ويا ته جن ماڻهن طالوت جي نافرماني ڪئي) اهي چوڻ لڳا ته اسان ۾ جالوت ۽ ان جي لشڪر سان مقابلي جي طاقت ئي ڪانهي، ان تي انهن ماڻهن، جن کي خدا جي حضور ۾ حاضر ٿيڻ جو يقين هيو، چيو ته گهڻو ڪري ائين ٿيندو آهي ته ٿورڙا ماڻهو خدا جي حڪم سان گهڻن تي غالب اچي ويندا آهن، الله تعاليٰ صبر ڪندڙ (ثابت قدم رهندڙن) سان گڏ آهي. جڏهن جالوت ۽ ان جي لشڪر جي آمهون سامهون ٿيا ته چوڻ لڳا، اي اسان جا پالڻهار اسان کي صبر عطا ڪر، ميدان جنگ ۾ پيرن جهلڻ جي توفيق ڏي، ڪافرن جي ٽولي تي اسان کي فتح عطا ڪر، پوءِ الله جي حڪم سان انهن دشمن کي ڀڄائي ڇڏيو.“
قرآن پاڪ ۾ صابرن (ثابت قدم ماڻهن) کان هيءَ توقع رکي وئي آهي ته هو گهٽ ۾ گهٽ پاڻ کان ٻيڻي طاقت تي غالب اچي ڏيکارين.
فَاِنۡ یَّکُنۡ مِّنۡکُمۡ مِّائَۃٌ صَابِرَۃٌ یَّغۡلِبُوۡا مِائَتَیۡنِ ۚ وَ اِنۡ یَّکُنۡ مِّنۡکُمۡ اَلۡفٌ یَّغۡلِبُوۡۤا اَلۡفَیۡنِ بِاِذۡنِ اللّٰہِ ؕ وَ اللّٰہُ مَعَ الصّٰبِرِیۡنَ (انفال: ۶۶)
ترجمو: ”توهان مان جيڪڏهن سؤ ماڻهو صابر (اٽل) هجن ته به ٻن سَوَن تي غالب ٿي ويندا، جيڪڏهن توهان مان اهڙا هزار هوندا ته ٻن هزارن کان زور ٿيندا، صابر ماڻهن سان خدا جو ساٿ آهي.“