دونهون
”کريا کوھ ولين جا، ولڙيون ٿين وايون،
جيڪي ويون جھنگ ڇڙي، سي وري نه آيون.“
فقير اُٿي ويو. ٿورن ڏينھن ۾ فقير جو پاراتو لڳو ۽ ڦليا ذات جا ماڻھو آھستي آھستي ناس ٿيندا ويا ۽ جيڪي گايون جھنگ ۾ وينديون ھيون سي به ٿوريون ٿوريون واپس نه پيون اچن ۽ مال به گھٽ ٿي وين ۽ اُن جڳھ جتي فقير ڪاٺي کوڙي ھئي اُتي ھڪ وڏو وڻ ٻير جو ڄمي ويو ۽ چوندا آھن ته اڃا غور سان ڏسو ته اُن وڻ جي پاڙ مان دونھون نڪرندو آھي. ڳوٺ جو نالو دونھون پئجي ويو. دونھي ڳوٺ ۾ پوءِ ھندو مسلمان رھڻ لڳا. مان صرف اِھو ٿو چوڻ چاھيان ته ڪيترن سالن کان اسانجي سنڌ ۾ ھندو مسلمان گڏ رھيا ھئا پر ڪڏھن به مذھب ۽ ڌرم جي نالي ھڪ ٻئي ۾ جھڳڙو نه ڪيو ھو. ٻنھي ڌرم ۾ مذھب جو ڦير ڪونه ھوندو ھو. ھڪ ٻئي ۾ پيار محبت ھوندي ھئي مسلمانن ۾ به اھي ساڳيا گُڻ ھوندا ھئا جي ھندن ۾ ھوندا ھئا.