ڪراچي وڃڻ
خان بھادر صوڀيديري ۾ گھر موڪل تي آيل ھئا. بابا مونکي وٺي کين ملڻ ھليا. خان بھادر پنھنجي اوطاق (بنگلي) ۾ ويٺا ھئا. اسين سندن وٽ آياسين. اسانکي ويھاري حال احوال پڇيو. بابا جن کين چيو ته ھِن مئٽرڪ پاس ڪئي آھي. اوھان کان صلاح پڇڻ آيا آھيون ته ھاڻي اڳتي ڪھڙو ڪورس کڻون. بابا بلڪل صاف ڪيو ته اسانکي پئسي جي ايتري طاقت ڪانه آھي جو خرچ ڪري سگھون. خان بھادر صلاح ڏني ته ھنکي ڪاليج ۾ پڙھڻ کپي ۽ گڏوگڏ نوڪري به ڪرڻ کپي. ھن کي B.A. Arts پڙھڻ کپي ۽ ساڻ مان ھنکي راشننگ آفيس ۾ نوڪري به ڏيندس. اِھو فيصلو ٿيو. مان ڪراچي آرٽس ڪاليج برنس روڊ تي جوائن ڪيو. مونکي ڪلارڪ جي نوڪري به خان بھادر گل حسن خان ڏني.
مان اِئين پھريون سال F.Y. B. A. پاس ڪئي ۽ ٻئي سال ۾ ويس. اُنھيءَ وچ ۾ ھندوستان آزاد ٿيڻ جون ڳالھيون ھلي رھيون ھيون. 14 آگسٽ 1947ع جو پاڪستان ملڪ ٺاھيو ويو ۽ 15 آگسٽ 1947ع جو ھندوستان آزاد ڪيو ويو. پاڪستان کي اڌ پنجاب ۽ اڌ بنگلاديش ۽ سڄو سنڌ پرانت ڏنو ويو. پاڪستان ٿيڻ کان پوءِ سنڌ جي ڳوٺن ۾ ڳالھيون ٿيڻ لڳيون ته پاڪستان ۾ ھندن کي رھڻ ڏاڍو ڏکيو ٿيندو. ٿورا مسلمان ھندن جي برخلاف ڪن ميڻ لڳا. ھندوستان جون خبرون به خراب اچڻ لڳيون. مونکي گھر کان ڪراچي ۾ ٽيليگرام آئي ته جلد صوڀيديري ھليو اَچ. مان به ڪراچي کان صوڀيديري آيس. بھار جي نوکالي پرانت ۾ ھندو مسلمانن جو جھڳڙو ٿيو. نوکالي مان بھار جا مسلمان لڏي سنڌ ۾ آيا. کوکڙا پار ڪري ميرپور خاص کان حيدرآباد سنڌ ۾ آيا. ٿورا جھڳڙا حيدرآباد ۾ اُنھن ڪيا. 6 جنوري 1948ع ۾ ڪراچي ۽ ڪوئيٽا ۾ وڏو جھڳڙو ٿيو جنھن ۾ ھندن کي ماريو ويو ۽ سندن دڪان ۽ مڪان ڦريا ويا. پوءِ ته ھندو سڀ ھندوستان ڀڄڻ لاءِ تيار ٿي ويا.