نعتِ رسول مقبول
[/b]
مرسل مديني جو مٺا، ديوار درشن ٿو گهران.
حاضري در حضور* جي، هاجت هجتن ٿو گهران ،
غافل گهري پيو تو ڪنا، بخش گناهن جي وري.
در تنهنجي دلبر اڳيان، سيس سجدن ٿو گهران
ورد وحدت جو زبان تي، ذڪر ذُوالجلال تون،
لکين صلواةُ سيد مٿي، نفل تهجدن ٿو گهران
راهه سولي رازق وٺاءِ، راضي جنهن ۾ رهبر تون،
اوجهل ۾ اُلجهل عاجز آئون، قادر ڪرمن ٿو گهران.
ڏينهن لڳي هِت سال ٿو، سؤ سال زندگي ڇا ڪندي،
جو پل گذرن تنهنجي قدمن، سوئي پل کن ٿو گهران.
سبز گُنبذ جو طواف، ڪر ”سنگم“ کي نصيب،
اَللُّھُمۡ لَبَيۡڪَ لَا شَرِيڪۡ لَڪۡ لَبَيۡڪَ وردن ٿو گهران.
[b]نعتِ رسول مقبول *
[/b]
احمد منور ڄمندي ئي، نه ڄام ٿئي ها،
نازل رسول الله * تي، نه ڪلام ٿئي ها
.
ٿئي مشڪل دين انسان لاءِ جيڪر،
اسلام جو نالو محمد *، نه عام ٿئي ها.
حسين عالي مڪان، پنهنجي امت جي خاطر،
شهيدِ ڪربل ائين، نه امام ٿئي ها.
عيسيٰ، موسيٰ، ۽ قيد ابراهيم خليل،
يوسف بن يعقوب، نه غلام ٿئي ها.
فاطمه، عائشه، مريم، ۽ حليمان کي،
صِدۡرَةَ الۡمُنۡتَهيٰ ڪڏهن، نه انعام ٿئي ها.
بلال نه ڏي بانگ ميمبر تي چڙهي جي،
اڀري سج ”سنگم“، صبح نه شام ٿئي ها.