وائي
مـــــيـــنـــهـــن وســـــڪــــــارن ۾،
ڀـــــــرجـــــي پـــــيـــــا هــــــن ڇـــــن.
موٽي آ تون من.
وڻــــــن گـــــهـــڻـــــا هـــــوائـــــن ۾،
ڇـــــڻــــجــــي پــــيــــا هــــت پــــن.
موٽي آ تون من.
بـــــونـــــدون بـــــهـــــــــارن ۾،
کــــــڙجـــــي پـــيــــا هــــت چــمـــن.
موٽي آ تون من.
جــــــــوڙا ســـــــــڀ بــــــاغـــــن ۾،
گـــــڏجـــي پــــيــا جــــو گـــهــمــن.
موٽي آ تون من.
”ســــنـــگـــم“ اڄ وڇــــــــوڙن ۾،
لــــــــــڙجــــــي پــــيـــــا لــــــڙڪــــن.
موٽي آ تون من.
[b]وائي[/b]
ڪومل جذبا، ماري ناري،
گنگهر ڏينهڙا، گهاري ناري.
ليک لکين جا، سمجھي ويٺي،
ڳڻتين جوڀن، ڳاري ناري.
مرڪ لبن تان، کسيل جنهن کان،
لڙڪن لڙيون، پئي هاري ناري.
ڏور وڇوڙا، ڏاج مليو جنهن،
ڏسڪيو اندر، ڏاري ناري.
ڪانگل ڳارا، ”سنگم“ پچارون،
سانگي پنهنجا، ساري ناري.
[b]وائي[/b]
لفظ تو جي چيا ڀيڻ، وسرن نٿا،
سخت ڪاوڙ سخي ويڻ، وسرن نٿا.
زخم تازا اڃان روح، تڙپي پيو،
ذرب دلي تي لڳل ڏيڻ، وسرن نٿا.
چڻگ نفرت ٻري بڀڙ، بڙڪي اُٿي،
ڏنڀ ڳريل بتي ميڻ، وسرن نٿا.
وڃان پاڙو ڇڏي ڪٿي، پيءُ جو هلي،
رات جاڳي رنان نيڻ، وسرن نٿا.
رڻن جهاڳي ”سنگم“ پير فٽجي پيا،
لوڏ لولي ڏنل سيڻ، وسرن نٿا.
[b]وائي[/b]
ٿر ٿاري ليون، سُندر ناريون،
وطن ڇڏيو هو، وڃن ويچاريون.
ڏيهه ڏُلي پيو، بک بيماريون،
وطن ڇڏيو هو، وڃن ويچاريون.
قوت ڪارڻ، ڪونجون قطاريون،
وطن ڇڏيو هو، وڃن ويچاريو.
راهن رتڙا، روئندي ساريون،
وطن ڇڏيو هو، وڃن ويچاريون.
سرتي ڏکن جون، ”سنگم“ کاريون،
وطن ڇڏيو هو، وڃن ويچاريون.