ننڍو ڀاءُ
هِنن ٻنهي کي سندن وڏي ڀاءُ ٻُڍل سائيڪل وٺي ڏني هئي، جنهن تي چڙهي هُو اسڪول ويندا هئا. صفدر کي سائيڪل هلائڻ نه ايندي هئي، تنهن ڪري برڪت ننڍي عمر جو هوندي به صفدر کي سائيڪل تي اسڪول کڻي ويندو هئو. جڏهن اهِا خبر ٻڍل کي پيئي ته هُن صفدر کي چيو ته، ”تون به هاڻي سائيڪل هلائڻ سِکُ. برڪت ڪيستائين توکي اسڪول کڻي هلندو ۽ واپس کڻي ايندو.“
صفدر، ٻڍل سان واعدو ڪيو ته، ”هُو جلد سائيڪل هلائڻ سکندو.“
ٻن مهينن کانپوءِ سياري جي هڪ رات جو گهر جي مکيه ڪمري ۾سڀ گهر ڀاتي ويٺا هئا، جن ۾ برڪت، صفدر، ٻڍل، سندن ٻيا ڀائر ڀينر ۽ ابو امان ويٺا هئا. اُتي ٻڍل، صفدر کان پڇيو، ”صفدر، ڏي خبر، تون هاڻي ته سائيڪل هلائڻ سکي ويو هوندين نه؟“
جنهن تي صفدر ٺهه پهه وراڻيو، ”ها ادا، مان سائيڪل هلائڻ سکي ويو آهيان، هاڻي هٿ ۾ ڪاهي ٿو وڃان.“
صفدر جي اِن جواب تي سڀئي گهر ڀاتي ڏاڍو کِليا. اُن کانپوءِ ٿورن ڏينهن ۾ ئي صفدر سچ پچ سائيڪل هلائڻ سکي ويو.