مذهب

قصيدة بردة شريف (سنڌي ترجمو)

ڪتاب ”قصيدہ بردہ شريف جو سنڌي ترجمو“ اوهان اڳيان پيش آهي، جنھن جا مترجم علامہ عبدالوحيد جان سرھندي صاحب جن آھن.
هن قصيدہ بُردہ شريف جي ٺاهيندڙ جو نالو ابُو عبدالله شرف الدين محمَّد بن سيد دُلادسي بوصيري رحمة الله تعالىٰ عليه آهي . دُلّاسُ مصر جي هڪ شھر جو نالو آهي.
Title Cover of book قصيدة بردة شريف (سنڌي ترجمو)

فصل ٽيون: آچر کان پڙهو

الفَصْلُ الثَالِث
فصل ٽيون: آچر کان پڙهو
لَـمْ یَـمْـتَـحِنَّا بِمَا تَعْیَ الْـعُـقُـوْلُ بِہٖ
پاڻ ڪريمن اسان کان اهو امتحان نہ ورتو جنهن
سان اسان جو عقل عاجز ٿئي
حِـرْصًا عَلَیْنَا فَلَمْ نَرْتَبْ وَلَمْ نَھِـمٖ
ڇو تہ پاڻ اسان سان پيار ڪندڙ آهن اُن ڪري
اسين ڪنهن شڪ ۽ وهم ۾ نہ پياسين
اَعْیَی الْوَرٰی فَھْمُ مَعْنَاہُ فَلَیْسَ یُرٰی
سڀ مخلوق پاڻ ڪريمن جي حقيقت سمجهڻ کا عاجز ٿي
لِلْقُرْبِ وَالْبُعْدِ فِیْـهِ غَیْـرَ مُنْفَحِـمٖ
پوءِ ويجـهـڙا ۽ پـري وارا سڀ لاجـواب ٿي پيا
كَالشَّمْسِ تَظْھَرُ لِلْعَیْنَیْـنِ مِـْنۢ بُـعْـدٍ
پاڻ ڪريمن جو مثال سج وانگر آهي جيڪو
پري کان ننڍو ڏسڻ ۾ اچي ٿو
صَغِیْـرَةً وَّتُكِلُّ الطَّـرْفُ مِـنْ اَمَـمٖ
۽ اک ان کي ويجهي ڏسڻ کان عـاجز ٿئي ٿي
وَكَیْفَ یُدْرِكُ فِي الدُّنْیَا حَـقِـیْـقَـتَهٗ
دنيا وارا ڪهڙي طرح رسولِ عربيءَ جي حقيقت
کي پرکي سگھن ٿا
قَـوْمٌ نِیَامٌ تَسَلَّوْا عَـنْهُ بِالْـحُـلُـمٖ
جڏهن تہ اُهي پاڻ غفلت جي ننڊ ۾ بي فِڪر سُتل آهن
فَـمَـبْلَـغُ الْـعِـلْـمِ فِـیْـهِ اَنَّهٗ بَـشَــرٌ
پوءِ علم جي انتھا هي آهي تہ پاڻ ڪريم
(بي مثال) بشر آهن
وَّاَنَّـهٗ خَـیْــرُ خَـلْـقِ اللهِ كُلِّـــھِــمٖ
درحقيقت پاڻ ڪريم سموري مخلوق کان
بھتر ۽ ڀلارا آهن
وَكُلُّ اٰیٍ اَتَی الرُّسُلُ الْكِرَامُ بِــھَــا
سڀني معزز رسولن کي جيڪي معجزا عطا ٿيا آهن
فَاِنَّمَـا اتَّـصَـلَتْ مِــنْ نُّـوْرِهٖ بِـھِـمٖ
پوءِ اُهي سڀئي کين پاڻ ڪريمن جي نورِ اطھر مان مليا
یُظْھِرْنَ اَنْـوَارَھَـا لِلنَّاسِ فِي الظُّلَـمٖ
ستارا ماڻهن لاءِ پنهنجي روشني ظاهر ڪن ٿا (جڏهن)
اونداهي ٿي هجي
حَتّٰى اِذَا طَلَعَتْ فِـی الْكَوْنِ عَـمَّ ھُـدَا
ايستائين جو جڏهن دنيا ۾ سج اڀريو
(پاڻ ڪريمن جي آمد ٿي)
ھَا الْعٰلَمِیْـنَ وَاَحْیَتْ سَـائِـرَالْاُمَــمٖ
سندن هدايت جھان وارن لاءِ عام ٿي ۽ سڀئي
امتون ان مان مستفيض ٿيون
اَكْـرِمْ بِـخَـلْـقِ نَـبِـیٍّ زَانَـهٗ خُـلُــقٌ
ڪھڙي نہ سھڻي صورت مبارڪ آهي جيڪا
اخلاقِ ڪريمه سان سينگاريل
بِالْحُسْنِ مُشْتَمِــلٍ بِالْبِشْرِ مُتَّسِـمٖ
سندن خندہ پيشانيءَ سان سندن حسن شامل آهي
كَالزَّھْرِ فِيْ تَرَفٍ وَالْبَدْرِ فِـیْ شَرَفٍ
پاڻ ڪريم تازگيءَ ۾ مکڙي وانگر۽ شرف
۾ چنڊ وانگر آهن
وَالْبَحْرِ فِـیْ كَرَمٍ وَالدَّھْرِ فِـیْ ھَمَمٖ
پاڻ ڪريم سخا ۾ درياء وانگر ۽ همت ۾
زماني وانگرآهن
كَاَنَّـــهٗ وَھْـوَ فَــرْدٌ فِـیْ جَـلَالَـتِـهٖ
پاڻ ڪريم رُعب ۽ تاب ۾ بي مثال زمانہ
شخصيَّت آهن
فِیْ عَسْكَرَ حِیْـنَ تَلْقَاهُ وَفِـیْ حَشَمٖ
جيئن سندن چوڌاري ڪا فوج ۽ حشمت موجود هجي
كَاَنَّمَا اللُّـؤْ لُـؤُ الْمَكْنُـوْنُ فِـیْ صَدَفٍ
پاڻ ڪريمن جا ڏند مبارڪ چمڪندڙ موتي جھڙا
آهن جيڪي سچي سِپ ۾ آهن
مِــنْ مَّـعْـدِنَیْ مَنْطِـقٍ مِّنْــهُ وَمُبْتَسَمٖ
گفتگو ۽ مرڪڻ دوران انهيءَ سِپ مبارڪ
مان موتي نڪرن ٿا
لَاطِیْبَ یَعْدِلُ تُـرْبًا ضَـمَّ اَعْظُـمَـهٗ
جيڪا مِٽي رسول عربي جي جسم اطهر کي لڳل آهي
ان جي مقابلي ۾ ڪا خوشبو ناهي
طُوْبٰی لِمُنْتَـشِـقٍ مِّـنْـهُ وَمُـلْـتَـثِــمٖ
مبارڪ آهي اُن ماڻهو کي جنهن اُن مٽيءَ کي سونگهيو ۽ ان کي چُمي ڏني
اَبَانَ مَـوْلِـدُهٗ عَـنْ طِـیْبِ عُـنْـصُـرِهٖ
ولادت با سعادت جي وقت ئي سندن ذاتِ اقدس
جي خوشبو ظاهر ٿي وئي
یَاطِیْبَ مُـبْتَـدَأٍ مِّـنْـهُ وَمُـخْـتَتَـمٖ
اي عقلمندو”ڏسو“سندن ابتدا ۽ انتھى نھايت پاڪيزہ هئي
یَوْمٌ تَفَرَّسَ فِیْـهِ الْفُـرْسُ اَنَّـھُــمٗ
فارس (ايران) وارن اُن ڏينهن عقل سان
سمجهيو تہ بيشڪ اهي
قَدْ اُنْذِرُوْ بِحُلُوْلِ الْبُؤْسِ وَالنِّقَمٖ
ڊيڄاريا ويندا سخت مصيبت ۽ سخت عذاب سان
وَبَاتَ اِیْوَانُ كِسْرٰی وَھُوَ مُنْصَدِعٌ
(پاڻ ڪريم جن ولادت وقت) ايران جي بادشاھ جو
محل ڀڄي ڀورا ٿيو
كَشَمْلِ اَصْحَابِ كِسْرٰی غَیْرَ مُلْتَئِمٖ
سندس لشڪر ڇڙوڇڙ ٿي ويو ۽ اهو ڪڏهن گڏ نہ ٿيو
وَالنَّارُ خَامِدَةُ الْاَنْفَاسِ مِنْ اَسَــفٍ
فارس جي باھ افسوس ۽ ڏک سببان اُجهامي وئي
عَلَیْهِ وَالنَّھْرُ سَاھِىَ الْعَیْنِ مِنْ سَدَمٖ
۽ فُرات دريا ڏک سببان وهڻ واري چشمي کي وساري ڇڏيو
وَسَاءَ سَاوَةُ اَنْ غَاضَتْ بُحَیْـرَتُھَا
ساوھ(۱)جا ماڻهون خشڪ دريا ڏسي پريشان ٿي ويا
وَرُدَّ وَارِدُھَا بِالْغَیْظِ حِیْـنَ ظَمِیْ
۽ پاڻي ڀريندڙ اُتان ڪاوڙ ۾ خالي موٽيا ٿي.
اُن وقت جو اهي اڃايل هئا
كَاَنَّ بِـالنَّـــارِ مَا بِالْمَاءِ مِنْ بَلَلٍ
بـــاھ ڏک سـببان پــاڻـــي ٿــي ويئــي
حُزْنًا وَّبِـالْمَاءِ مَابِالنَّارِ مِـنْ ضَرَمٖ
۽ پــــاڻـــــي ڏک ســــــببان بــــاھ ٿــــي ويــو
وَالْجِنُّ تَھْتِفُ وَالْاَنْوَارُ سَاطِعَـةٌ
۽ جنَّ وڏا آواز ڪرڻ لڳا ۽ انوار الاهي چمڪڻ لڳا
وَالْحَقَّ یَظْھَرُ مِنْ مَّعْنًی وَّمِنْ كَلِمٖ
۽ حق ظاهر ٿيو قرآن ڪريم ۽ حديث نبوي مان
عَمُوْا وَصَمُّوْا فَاِعْلَانُ الْبَشَآئِرِ لَمْ
اهي انڌا ۽ ٻوڙا ٿي پيا ۽ انهن بشارتن جا اعلان نہ ٻڌا
تُسْمَعْ وَبَارِقَـةُ الْاِنْذَارِ لَـمْ تُشَمٖ
۽ انهن ڊيڄاريندڙ بجليون قطعًا نہ ڏٺيون
مِنْۢ بَعْدِ مَا اَخْبَرَ الْاَقْوَامَ كَاھِنُھُمْ
پوءِ انهن(ڪافرن) کي سندن ڀوپن هي خبر ٻُڌائي
بِـاَنَّ دِیْنَھُـمُ الْـمُـعْـوَجَّ لَـمْ یَـقُــمٖ
تہ بيشڪ سندن سڀ مذهب باطل ۽ بالڪل
برباد ٿي پوندا
وَبَعْدَ مَاعَایَنُوْا فِي الْاُفُقِ مِنْ شُھُبٍ
ان کانپوءِ انهن تارن کي آسمان مان ڪرندو
ڏٺو ۽ اهڙي طرح
مُنْقَضَّةٍ وَفْقَ مَا فِی الْاَرْضِ مِنْ صَنَمٖ
زمين تي سمورا بُت (خوار ٿي) ڪِري پيا
حَتّٰی غَدَا عَنْ طَرِیْقِ الْوَحْیِ مُنْھَزِمٌ
وحي رباني جي رستي کان شيطان ايئن پري ڀڄندا هئا
مِنَ الشَّیَاطِیْـنِ یَقْفُوْا اِثْرَ مُنْھَزِمٖ
جو اهي هڪ ٻئي جي مٿان (خوف سببان)
ڪِري پوندا هئا