(ٽئين لڙي) : ”عمر“ ـ 3
موٽر تان لهي آفيس جي در مان گذريو ئي مس، ته صاحب جون نظرون شيشي جي هُن پارَ کان اندر ۾ لهندي محسوس ڪيائين.
هِن جھڪي وڃي سلام ڪيو ته سلام جو جواب نه مليس، هن هٿ وڌائي رجسٽر کڻڻ جي ڪئي ته آفيسر رجسٽر تي هٿ رکيو.
مسٽر غوث بخش اوهان کي خبر آهي ته ٽائيم ڇا ٿيو آهي؟
غوث بخش گهڙيال کي ڏٺو.
سائين! نَوَ لڳي ويهه منٽ ٿيا آهن.
پوءِ! صاحب ٿورو ڪڙڪائي مان وراڻيو.
غوث بخش وڏي ويچار کانپوءِ چيو. ”سائين سيارو آهي“.
ٿڌي پاڻيءَ سان وهنجڻ ۾ تڪليف ٿي ٿئي، جيستائين پاڻي گرم ڪرايان وهنجان....... ماني کاوان....... غوث بخش اڃان جملو ئي پورو نه ڪيو. ته مٿان صاحب وراڻيس:
”هن عمر ۾ وهنجڻ ضروري آهي؟“
ايتري ۾ آفيس سيڪريٽري پنهنجي آلن وارن کي سنواريندي اندر داخل ٿي. آفيسر جون نظرون وارن تان ٿينديون هيٺ لٿيون.
سيڪريٽري رجسٽر هٿ ۾ کنيو، هلڪي مرڪ اڇلي، رجسٽر تي صحيح ڪئي ۽ آلن وارن کي جھٽڪو ڏئي نڪري وئي.
صاحب! ڪرسيءَ کي ٽيڪ ڏني ۽ هلڪي مرڪ مرڪي، غوث بخش کي چيو. غوث بخش ”ان کي چئبو آ عمر!“