معصوم نگاهون
“ها يار! تون پنهنجي سبجيڪٽ ۾ به هوشيار آهين ان لاءِ اهو ڪم ضرور ڪر.”
هن به ائين ئي ڪيو روز لائبرريءَ ۾ اخبار پڙهڻ شروع ڪيائين. ڪجھ اشتهارن جا موبائل نمبر به نوٽ ڪيائين. آخر ڪجھ ڏينهن ۾ ڊفينس جهڙي پوش علائقي ۾ ٻارهين ڪلاس جي ٽيوشن ملي ويس.ملهار جڏهن بنگلي تي پهتو ته هڪ عورت جيڪا چاليھ پنجيتاليھ سالن جي هئي ان هن کان انٽرويو ورتو.عورت پنهنجي عمر کان ڏھ سال کن ننڍي نظر اچي رهي هئي اهو هن جي ڊريسنگ ۽ ميڪ اپ جو ڪمال هيو. مختصر ڳالھ ٻولھ کان پوءِ هن کي سٺي رقم تي ٽيوٽر رکڻ لاءِ تيار ٿي وئي.
پهرئين ڏينهن جڏهن هن پنهنجي شاگردياڻيءَ کي ڏٺو ته صفا حيران ٿي ويو. سندس ماءُ ايتري ته فيشنبل هئي جو سندس ڌيءَ ان جي ڀيٽ ۾ صفا سادي پر چهري جي معصوميت دل تي قيامت ڪرڻ لاءِ آتي هئي. رنگ ڀوري ۽ لباس ڪاري ۾ سندس پشم جهڙا هٿ ۽ گلاب جهڙو چهرو سندس حسن کي نمايان ڪيو بيٺو هو. ملهار جي دل ئي ماندي ٿي پئي پر اڃان نئون هو ۽ ڪجھ ئي ڏينهن ۾ زارا جي ٻين عادتن جي به خبر پئجي ويس جا هن لاءِ سٺي ڳالھ اها هئي ته زارا کي واقعي پڙهڻ جو شوق هيو.ملهار جي هر ڳالھ کي غور سان ٻڌندي هئي ۽ موٽ به سٺي ڏيندي هئي. هن جي ٻي خوبي اها هئي ته نماز به پڙهندي هئي.ان ڳالھ تي ملهار کي ڏاڍي خوشي ٿي ته ايڏي مال،دولت،ٺٺ ٺانگر ۽ شان شوڪت هوندي به زارا سادگي پسند هئي. ملهار جي دل ۾ زارا جو احترام وڌي ويو. متوالو ته اڳ ۾ ئي هيس ويتر دل جي چاهتن جا اڱڻ ٻهارڻ لاءِ تيار ٿي ويس. زارا ٻڌايو هيس ته،
“منهنجو والد صاحب دبئيءَ ۾ بزنس ڪندو آ سال ۾ هڪ ٻه دفعو ايندو رهندو آ.”
زارا جي پڙهائي هلندي رهي ۽ ملهار اظهار کان خالي محبت جا مندر دل ئي دل م اڏيندو رهيو. زارا کي پڙهائڻ لاءِ شام جو پنجين وڳي هن کي پهچڻو هوندو هيو ۽ هي يار وري ٽين وڳي کان پيو تيار ٿيندو هيو. روز نئين پينٽ شرت ڪڏهن پنهنجي ته ڪڏهن دوستن جي، ائين من ٺن ٿي روز ٻه ڪلاڪ زارا کي پڙهائيندو هو. ٻه ٽي مهينا ائين گذري وين. هاڻي ٻن مان ٽي ٽن مان چار پنج ڪلاڪ ٽائيم ٿي پين ڇو جو زارا جي به هن ۾ دلچسپي وڌڻ لڳي هئي. پڙهائڻ کان علاوه باقي ٽائيم گپ شپ ۾ گذرندو هين. زارا ۽ سندس ماءَ ملهار مان خوش هيون سندس پگهار ۾ به اضافو ڪري ڇڏيو هئائونس.
ملهار جي خوشي ڏسڻ وٽان هئي اصل هاسٽل مٿي تي کڻي ڇڏي هئائين،روم ۾ پيو نچي، وتي ڳائيندو،ڪنهن مهل ڪاريڊور ۾ نچي ته ڪنهن مهل ڳائي ۽ تاڙيون وڄائي. تن ڏينهن ۾ شاھ رخ خان جي فلم دل والي دلهنيان لي جائنيگي رليز ٿي هئي. جنهن مهل ڏس ته ان فلم جو گانو ويٺو ڳائي،
“هوگيا هي تجهڪو تو پيار سجنا،لاکھ ڪر لي تو انڪار سجنا.”
يار به هن جي خوشيءَ ۾ خوش. هن سان گڏ ڳائين به ته هن سان گڏ نچن به. پر هڪ ڳالھ اها ٿي جو ملهار جي پڙهائي وڃي پئي پوئتي ٿيندي جنهن جي هن عاشق کي پرواھ ئي نه هئي. وقت بي انت ساعتن جيان وڃي پيو گذرندو اٺ ڏھ مهينا گذري وڃڻ جي باوجود زارا اڃان هن سان گڏ پنهنجي بنگلي مان ڪراچيءَ جي روڊن رستن تي نه نڪتي هئي. هڪ ڏينهن سندن جگري دوست ملهار ۽ ٻين دوستن کي پنهنجي ڀاءُ جي شاديءَ جي دعوت ڏئي ويو.آخر ان رات تيار ٿي شاديءَ جي دعوت ۾ دوستن سان گڏ نڪتو. شاديءَ جو احتمام ريجنٽ پلازھ هوٽل ۾ ڪيوويو هو. جتي محفل موسيقيءَ جو پڻ پروگرام رکيل هيو. هوٽل ۾ پهتا ته هنن کان ڪراچي ئي وسري وئي،اندر دنيا ئي ٻي هئي اصل يورپ لڳو پيو هيو. هر هنڌ رنگين روشنيون ئي روشنيون امير کان امير تر ماڻهون جن ۾ منسٽرس،بزنسمين،بيوروڪريٽس ۽ عورتون پنهنجي قيمتي لباسن ۾ هڪٻئي کان وڌيڪ حسين نظر اچي رهيون هيون. نوجوان ڇوڪرا ۽ ڇوڪريون مختلف ٽولين ۾ هڪٻئي سان گپ شپ ۾ لڳا پيا هئا. دوست به ملهار سان گڏ هڪ ٽيبل وٽ اچي ڪرسين تي ويهي رهيا. کائڻ پيئڻ کان فارغ مس ٿيا ته محفل موسيقيءَ جو دور شروع ٿيو جيڪا محفل ڪجھ دير ۾ رقصَ ۾ تبديل ٿي وئي. چوڌاري شراب جا دور هلڻ لڳا رقاصائن جو رقص شروع هيو هر طرف کان واھ واھ جا آواز اچڻ لڳا رقص تي نوٽن جي برسات شروع ٿي وئي. ملهار به يارن سان گڏ پيئڻ پيئارڻ ۾ مست ٿي ويو.
هنن جي ڀرسان به نوجوانن جو ٽولو ويٺو هيو جيڪي به پيئڻ ۾ مست لڳا پيا هئا انهن مان هڪ ڇوڪري کي هزار جي نوٽن جي دستي هٿ م هئي انهن مان هڪڙي چيس،
“اڙي يار سڏ ڪر کڻي هڪڙيءَ کي،شروع ڪر نوٽن جي ڪا برسات ته ڪو ڇوريءَ جي مخملي بدن جو واس ته وٺون.”
“ترس ڙي ترس” جهومندي نوٽن جي دستيءَ کي لوڏينيدي ان دوست چيو،“ اڃان ته محفل جي جان اچڻي آ اصل رقص ته ان جو ٿيندو.”
واقعي جڏهن اها رقاصه اسٽيج تي ظاهر ٿي ته چوڌاري واھ واھ ۽ نوٽن جو مينهن وسڻ شروع ٿي ويو. مڌ ۾ مستي ڇائنجي وئي انڊيا جي مشهور گاني “دل ڪا ڪيا ڪرين صاحب هم انهين پي مرتي هين.” تي رقص جاري هيو جو ملهار کي دورا پوڻ شروع ٿي ويا سندس دل وڃيس پئي وسامجندي سندس دوست پريشان ٿي ويس ملهار جا نشا ئي ٽٽي پيا دل جو تاج محل ڀري ڀور ٿي پيس هو بيهوشيءَ جي عالم ۾ هليو ويو دوستن هن کي سنڀالي ورتو پر ملهار جو نگهاهون رقاصه ۾ ئي کپيل هيون ڇو جو اها ئي سندس معصوم محبت زارا هئي.