پنهنجي پاران
فني لحاظ کان تور ڪٿ ڪري ان مجموعي ۾ شامل ڪهاڻين کي ڪٿي بيهارڻ گهرجي، ان جي مون کي ڪا ڳڻتي ناهي جو مون قلم هٿ ۾ جهلڻ کان وٺي اڄ ڏينهن تائين اهو سوچي ڪڏهن ڪا شئي ناهي لکي ته مون کي ’ڪالمن جي ابي‘ واري قطار ڀرڻي آهي، يا ڪجهه لکي ڪو ڪارنامو انجام ڏنو اٿم.
ان گڏيل مجموعي ۾ شامل سموريون ڪهاڻيون منهنجي ابتدائي دور جون لکيل آهن، جي چاهيان ها ته انهن مان ڪن کي ري رائيٽ ڪري پئي سگهيس ته ڪردارن جي پلاسٽڪ سرجري ڪرڻ سان گڏ ڊائلاگن جي به ڊائيسيڪشن ڪري پئي سگهيس. پر مون اهڙي ادبي بدديانتي نه اڳ ڪڏهن ڪئي آهي نه ئي هاڻ ڪري پنهنجو پاڻ سان ۽ پڙهندڙن سان ويسا گهاتي ڪري ٿي سگهان. ڇو ته منهنجي خيال ۾ جذبي ۽ سوچ جي سچائي، بنا ڦيٽ جي سون جيان سدائين پڌري هوندي آهي. انهن ڪهاڻين ۾ ڪو نه ڪو مقصد ضرور شامل آهي جيڪو مون کي مطمئن ٿو ڪري ته مون محض رومانس کي ئي موضوع بنائي لکڻ بدران پنهنجي چؤطرن نهاريو.
ماڻهن، ماحول ۽ انهن جي مسئلن کي ذهن ۽ دل جي اکين سان پڙهڻ ۽ سمجهڻ جي ڪوشش ڪئي آهي، ۽ پوءِ جيڪو ڪجهه محسوس ڪيم اُهو لکيو اٿم. اميد ته قبول پوندو.
ماهتاب محبوب
’ارم نما‘
279-H، سٽيزن هائوسنگ سوسائٽي،
حيدرآباد