چانديءَ جون تارون

محترمہ ماھتاب محبوب جي ادبي حيثيت ۽ شخصيت ڪنھن رسمي تعارف جي محتاج نہ آھي. ادي ماھتاب اٽڪل ڏھن يارھن سالن کان لڳاتار لکندي اچي ٿي. سندس ڪھاڻيون، سنڌ جي سڀني معياري ادبي رسالن ۾، شايع ٿينديون رھن ٿيون... نئين ڪھاڻي جي سلسلي ۾ ماھتاب جو بلند مقام آھي. ھن جون ڪھاڻيون نہ فقط انساني معاشري جون عڪاس آھن، پر جديد ڪھاڻي جي جملي قدرن ۽ رجحانن جي تڪميل جي مڪمل صورت پڻ آھن. اسين ائين تہ ڪونہ چونداسين تہ ماھتاب جو فن، عظمتن سان ھمڪنار آھي، پر ايترو سو ضرور چئبو تہ سندس فن عظمت جي بلندين کي ڇُھيو ضرور آھي. ھن جي فن ۾ جيڪا پختگي، منظر ڪشي ۽ ڀرپور ڪردار نگاري نظر اچي ٿي، ان مان اندازو لڳائي سگهجي ٿو تہ سندس فن، عظمت جي ڪسوٽيءَ تي ڪيتري قدر ٺھڪي اچي ٿو.

ھن مجموعي ۾، ماھتاب جون سورنھن بھترين ڪھاڻيون ڏنيون ويون آھن، جيڪي ھن کان اڳ، سنڌي افسانوي ادب ۾ وڏو مقام رکن ٿيون . Description، موضوع، ٽيڪنڪ ۽ Treatment جي لحاظ کان ھر ڪھاڻي، ھڪ نئون ۽ انوکو تاثر رکي ٿي. ڪردار نگاري تہ بيحد بي مثال چئي سگهجي ٿي. طويل توڻي مختصر ليڪن سادن جملن ۾، ڪردار جو اھڙي ريت تہ تجزيو ڪري ٿي جو افساني تي حقيقت جو گمان ٿيو پوي. ڀوري وڇ، بليٽن، نڪ، ناسور، ڪارونانگ، خيران، شڪي، سوڍا واٽر، روئي ڏنو رات، واريءَ سندو ڪوٽ ۽ ٻيون ڪيئي ڪھاڻيون ان سلسلي ۾ بھترين مثال آھن.

’روئي ڏنو رات‘ ۽ ’واريءَ سندو ڪوٽ‘ ٻيئي اڻ ڇپيل ۽ شاھڪار ڪھاڻيون آھن. ’واريءَ سندو ڪوٽ‘ تہ موضوع، ڊسڪرپشن ۽ ٽريٽمينٽ جي لحاظ کان ھڪ لازوال ڪھاڻي آھي. اسانکي اميد آھي تہ پڙھندڙ ۽ لکندڙ طبقي ۾ ھي ڪتاب، پنھنجي مواد، ڇپائي، نفاست ۽ خوبصورتي جي لحاظ کان پسند ڪيو ويندو.

(ناشر)

تاريخ 25 مئي، 1970ع

ڪراچي