انڊلٺي سپنا سجائيندڙ
- زيب نظاماڻي
ڏات جي ڏيهه تي جي سامي سج وڙاءُ آهن اُت چمڪندڙ چنڊ اُماوس جي اُنداهه کي ذهنن جي ڌريءَ ان ميٽڻ ۽ ريٽڻ جي ڏس ۾ پاڻ پتوڙي رهيا آهن.
اُبھم ڪچڙن ڪورن ذهنن (ٻارن) لاءِ لکڻ اوڏو ئي اوکو جيڏو کيٽو ڪندڙ ٻار کي ريجهائڻ، پر اسان جي سٿ جو قلمڪار جنهن جي قلم مان ڦُٽي نڪرندڙ لفظ ڪهاڻين ۽ گيتن جا ويس جوڙين ٿا، پر کين مُسرت ساڃاهه کان ٻارڙن لاءِ ڏات ۽ ڏانوَ جا کينوئڙا جوڙيندڙ، پيشي ۾ استاد ، پيار پاٻوهه ۽ ٽهڪڙن جا ٽول جهول ۾ ڀري سپنن ۾ سونهن ۽ سُرهاڻ جا انڊلٺي سپنا سجايو سيوهڻ جي نگر ۾ نينهن جا خيما کوڙي سنڌ جي آئيندي لاءِ انيڪ ڏاهپ، پيار، سچ ۽ ساڃاهه جا واهر وهائي وقت جي بي نقاب چهري تي پنهنجي تاريخ لکي رهيو آهي ، ها پڪ ڄاڻا اهڙي تاريخ جنهن جو قلم دان وقت جي حاڪم جي هٿن ۾ نه پر پاڻ پرواني سيوهاڻيءَ جي هٿ ۾ آهي.
منافقي، جنس ۽ طبقاتي اڻ برابري جي هن دؤر ۾ جت هر هڪ پنهنجي اڇي ڪالر کي جرڪائڻ ۽ ڪوٽ جي کيسي ۾ نيرن نوٽن گلاب بونءَ جي ڇهاءُ کي سجائڻ ۽ ماڻڻ جي لاءِ ٻين کي ڌڪا ڏئي اڳتي وڌي ايڪويهين صديءَ جي ڪاري سمنڊ ۾ ترڻ لاءِ آتو آهي، اُتي پرواني سيوهاڻيءَ جو نانءُ ۽ پورهيو سر جي گدلي سينور تي نيل ڪنول ڀاسجي رهيو آهي . ها ڏسون ته وقت کيس ڏوهي! يا بي ڏوهيءَ جو تمغو سندس نانءُ سان سجائي ٿو ؟؟؟!!!