سر يمن ڪلياڻ
هاڻي جي هلن- ڪري سانگ ڪڪوھہ جو
پيڻ سان پروڪو، متاريون مچن
اکين ساڻ پسن- صورت ساهڙ ڄام جي
(351)
هلي ويا هاڻ- ڪري سانگ ڪڪوھہ جو
آگاهي اڄ جا، سنبرن ڪيئن سڀاڻ
تون پڻ هاڻي تاڻ- تہ ٿئين آگاهي اڄ جو
(352)
هلو تان هاڻي- ڪجي عرض ڪلال کي
سچو مڌ سڀن کي، آڇيندو آڻي
سرو سڀاڻي- ڪھہ ڄاڻان ڪنھن کي ملي
(353)
هاڻي ئي هلو- تہ ڪجي عرض ڪلال کي
اٿو سڌ سري جي، اسان سان نہ الو
انگورئون ڀلو- سلو آهي سچ جو
(354)
هڪ سرو، ٻيو سوال- ڪير نہ ڪاڻيارو ٿئي
نڪتو پڻ ناتال ۾، قربائتو ڪلال
وٽيءَ جو وصال- مشاهدو محبوب جو
(355)
ڪونھي سپ ڪڪوھہ ۾، هي موکيءَ جا هن مٽ
اِن ڪلالڪي ڪڪوھہ جي، ڄاڻ نہ رکن ڄٽ
جن شاهي لاٿا ڇٽ- سي پاڳارا پر ٿيا
(356)
ڪونھي سپ ڪڪوھہ ۾، ڪا موکيءَ جي آمام
ويٺي آڇي واٽ تي، جنھن تنھن ڀري جام
هڻي موکيءَ هام- متارن کي ماريو
(357)
ڪونھي سپ ڪڪوھہ ۾، ايءُ موکيءَ جو منڊ
ڪن ورلي ملي ونڊ- اِن ڪلالڪي ڪڪوھہ جو
(358)
ڪونھي سپ ڪڪوھہ ۾، ايءَ موکيءَ ٻاري آڳ
متارن کي ماڳ- رسائيندي رات ۾
(359)
ڪونھي سپ ڪڪوھہ ۾، ايءُ موکيءَ جو آمنڌ
متارا مٽن تان، پري ڪر م ڪنڌ
اکين لاهي انڌ- سرڪي اِن سري جي
(360)
ڪونھي سپ ڪڪوھہ ۾، ايءَ موکيءَ جو آمڌ
متارا مٽن ڏي، وچينءَ سان ئي وڌ
ڪري اندر اڌ- پيءُ تہ پاڳارو ٿئين
(361)
موکيءَ جي مجاز جو، ڇرو ناهي ڇيھہ
کولي مٽ ڪڪوھہ جا، پاڻ چوي ٿي پيھہ
وٽي ڀري ويھہ- تہ موکي پسون مڌ ۾
(362)
موکيءَ جي مجاز جو، ناهي ڇيھہ ڇرو
کڻي نھاري کڙھہ تان، نيراني نرو
سينگاري سرو- وٽيون رکيائين وچ تي
(363)
مڙئي متارا- مڙني شوق شراب جو
موکيءَ جي مھاڳ ۾، اڏين اوتارا
وھہ جا وڻجارا- سري سگهارا ڪيا
(364)
متارن کي مس- سري سجاڳي ڪيو
گهارين ڪين گهرن ۾، چکين اهڙي چس
ڏاهن ڏيئي ڏس- سگها سمھاري ڇڏيا
(365)
موکيءَ مٽ نوان- چڪايا چنڊ رات جو
هر ڪنھن وائي هيڪڙي، پھريان آءٌ پڄان
موکيءَ جا مزمان ٿيا، هڪ سکر ٻيا سڃان
ازل جا اُڃان- موکيءَ متوارا ڪيا
(366)
سر ڏئي، وٺڻ سرڪ- مرڪ نہ متارن جو
ڪاڻيارا! ڪلال جي، ڇو نہ ڀڃين ٿو ڇڙڪ
مڌ وٺ، ڏيئي مرڪ- تہ سرجي رت سرير ۾
(367)
ڪوٺي ٿو ڪلال- ڀري وھہ وٽين ۾
سر گهري ٿو سرڪ تي، دوکو ڏئي دلال
آڇي سر اڏيءَ تي، ماڻھو سو نہ مال
اِهو خام خيال- مٽ تہ متارو ٿئين
(368)
سرو آڇي سر- جنھن وڍيو، سو ويري ٿيو
ڪڏهن اُن ڪلال جي، گتي ۾ نہ گهر
پيڻ ناهي پر- هئڻ ناهي حادثو
(369)
آڇين پئي اڏي- سري سنديءَ سرڪ تي!
اڃان ٽڙنديون ٽاريون، ناهي جان جڏي
موکي پٽ مڏي- يا ڪور نہ ڪنھن جي ڪنڌ کي