سر گهاتو
ڇڄ ۾ قطاران- ڪاھہ تہ رسين ڪن کي
ڪندءِ مڇ ملاکڙو، اچي اوڀاران
مانگر جون ماران- سھہ تہ سوڀارو ٿئين
(416)
ڇڄ ۾ ڇڳيرن- سکاڻي! سمونڊ تي
ٻڌو ڪڙو ڪن تي، اچي آڳڙين
هو کوها ٿا کڻن- تو سڌو رک سکان کي
(417)
ڇڳيران ڇڄي- جنھن پوريو، سو پرزا ٿيو
ٻيڙي مئي ٻار ۾، پيس ڀڀ ڀڄي
مٿي جر جهڄي- ٿيو ڪاڻيارو ڪن جو
(418)
ڇڳيران نہ ڇڄ- هڻ تہ هاڪارو ٿئين
ريٽيءَ رتو ڇاڻ ۾، ڀرن سوڌو ڀڄ
متان اُلھيءَ سڄ- ٿئين ڪاڻيارو ڪن تي
(419)
سچ ٻڌاءِ سنڌو! ڪير مئا هن ڪن ۾
پاسن کان پاڻيءَ تي، لڙهي ٿو لھو
هتي هوبھو- ڪايا آھہ ڪلاچ جي
(420)
سنڌو! سچ ٻڌاءِ- ڪير لٿا هن ڪن ۾؟
گهاتو هن گرداب جا، ڪھڙي تڙ ڪياءِ
مون کان لين لڪاءِ- اوڀاهڪيءَ اڍ کي
(421)
سون- مياڻيءَ سڏ ٿيو، مڙني ملاحن
سکاڻي! سمونڊ تي، مانگر ٿا مڙن
ننڍا، وڏا نڪرو، موکيو مياڻين
اُهي پڻ اچن- جيڪي جر جڏا ڪيا
(422)
سڙهن، ساندارن- اُڪاريا اٿاھہ مان
هڻي هاڪارن- لڌو انت ڪلاچ جو
(423)
وريو جڏهن واءُ- ساڪا ڇندو سڀڪو
هاڻي ڪاھہ ڪلاچ تي، تون ناکئا! ڇوڙي ناءُ
دنگيءَ ۾ درياءُ- وجهہ تہ وڻجارو ٿئين
(424)
اوڀاهين جي اڍ- ڪر تہ اُڪرين ڪن مان
ونجهہ هلائي وڍ- مانگر کي مھراڻ ۾
(425)
“موکيو مياڻيون- ڪري ڪاھہ ڪلاچ تي”
واڪا ڪن ورن کي، مڙي مھاڻيون
ناريون، نياڻيون- جهپ ڪري جاڳي پيون
(426)
گهاتو سڀ گهڙندا- ڪاهي ٻيڙا ڪن ۾
سڄي رات سمونڊ تي، ويريءَ سان وڙهندا
چنڊ لٿي چڙهندا- اُڪاري اٿاھہ تي
(427)
گهڙ اُتان گهاتو! جتان اولڻ آب جو
ڏمرجي ڏاتو! ڪاھہ تہ اُڪرين ڪن مان
(428)
گهاتو گهڙ اُتان- جتان پاڻي ڪن جو
گهتن تي گهتان- هڻ تہ هاڪارو ٿئين
(429)
گهڙندا گهاتوئڙا- ڪاهي ٻيڙا ڪن ۾
مٿي ڪن ڪڙا- هڻندا ڪري هوڪرا
(430)
نينڍوءَ تي ناکئا- آڌيءَ اُڪاري ويا
سڀن سڃاتا- ماري هئا مڇ جا
(431)
اڻ- سونھان اُڪرن- سونھان سائر ٻوڙيا
اها سرت سرير جي، موڙها ڀل مڃن
لھرون سي لنگهن- جن کي سڌ سمونڊ جي