ٻارڙي
سڀ چون ٿا پاپا کيس ججهو ٿو پيار ڪري
پر پاپا چوي ٿو، سڀ ڪوڙ ٿا ڳالهائين
پوءِ هو روزانو کيس پاڻ سان گڏ ڇو ٿو سُمهاري
کيس پاڻ وٽ ويهاري گرهه ڀَڃي ڇو ٿو کارائي
ٺيڪ آهي، اسين وڏا آهيون، پر پيار جو حق اسانجو به آهي.
پاپا چيو
اوهان سڀني کي غلط فهمي ٿي آهي، آئون اوهان سڀني سان پيار ٿو ڪريان.
ائين ڪونهي.
ڇو ڪونهي.
ايئن ئي آهي.
اها نا انصافي آهي.
ڪهڙي نا انصافي! منهنجي لاءِ اوهين سڀ برابر آهيو، آئون اوهان سڀني سان هڪجيترو پيار ٿو ڪريان.
نه نه ... ائين ڪونهي...
ٻُڌو!
ننڍڙي پتڪڙي معصوم گُڏڙي مون کان سواءِ هڪ پل به رهي نٿي سگهي، گهر ايندو آهيان ته منهنجي لاءِ پاڻيءَ جو گلاس ڀري کڻي ايندي آهي... منهنجا جوتا ۽ جوراب ڪمري ۾ سنڀالي رکندي آهي ۽ منهنجي ڀيرن ۾ چپل پهرائيندي آهي، مونکي گهر ۾ گهڙندي ئي هن جي چهري تي کيڏندڙ معصوميت ڏسي ٿڪاوٽ جو احساس ختم ٿي ويندو آهي.
ته ڇا ٿي پيو؟
آئون کيس پيار ڪري سندس پيار جو جواب نه ڏيان...؟