منهنجو ٻيو ڪتاب
ننڍيءَ ڪهاڻيءَ جا موضوع ٿين ٿا: عام ماڻهن جي زندگي، سماج جون ريتون رسمون، ديس وارن جا مسئلا، غريبن ۽ مسڪينن جا احساس ۽ امنگ، مظلومن جون آهون ۽ دانهون، ظالمن ۽ پرمارن جون عام خلق تي ڏاڍايون ۽ عقوبتون ۽ ٻيا.
انڪري، جهڙيءَ طرح تاريخ بادشاهن، سلطانن، راجائن، حاڪمن، خليفن ۽ نبين جي ذڪر جو دستاويز هوندي آهي، اهڙيءَ طرح ڪهاڻي ان دور جي ”عوامي تاريخ“ آهي. بادشاهن ۽ حاڪمن جي تاريخ لکڻ ۾ گهڻو ڪري پاسخاطريءَ، خوشامد، وڌاءَ ۽ تعصب کان ڪم ورتو ويندو آهي؛ پر عوامي تاريخ (ڪهاڻيءَ) ۾ حقيقي حالتون درج ڪيون وڃن ٿيون.
مثال طور، ايندڙ وقت ۾، هتي جي هاڻوڪن وزيرن، گورنرن، حاڪمن ۽ سياسي اڳواڻن جي حالتن ڄاڻڻ لاءِ ماڻهن کي ”سنڌ جي تاريخ“ پڙهڻي پوندي، پر هنن کي اڄوڪن عام سنڌين جي احساسن، جذبن، سماجي حالتون ۽ ذهني سوچ جي صحيح تصوير فقط اڄڪلهه جي ”ڪهاڻين“ ۾ ئي ملي سگهندي.
مون به ”عوامي تاريخ“ لکڻ ۾ حصو پئي ورتو آهي.
مون کي پنهنجي اڳئين ڪتاب مان آزمودو ٿيو آهي ته سنڌيءَ جا نقاد اديب تمام ٿورا آهن؛ ۽ جي آهن، سي مصلحتن، مجبورين يا ٻين سببن ڪري، ڪتاب جي اڀياس تي محنت ڪري، ليکڪ ۽ ٻين اديبن ۽ عام پڙهندڙن جي رهنمائي ڪرڻ لاءِ وقت نٿا ڪڍن.
انڪري منهنجو هر پڙهندڙ کي عرض آهي ته هو هن ڪتاب پڙهڻ بعد، پنهنجي ويچارن کان مون کي واقف ڪري. ان لاءِ مان پنهنجو پورو سرمانو هيٺ درج ڪري رهيو آهيان.
نجم عباسي
سرنامو
گاڏي کاتو، حيدرآباد، سنڌ.