سَرُ وڃايو سُرهو ڪُوڙن ڪانئرن، سَرُ وڃايو سُرهو ڪُوڙن ڪانئرن، آڌيءَ رات اُٿي ڪري دَدا دانهون ڪن، سندي ذات هَنجن، منهن کوڙي موتي چُڻي! (لطيف)