جانور ن جي محبت

هو اسان جي پاڙي ۾ ڪافي وقت کان رهندو هو ذات جو شيدي هو جنهن ڪري ٻار هن کي چاچا شيدي ڪري چوندا هئا پر هيءُ ٻارن تي ناراض نه ٿيندو پر خوش ٿيندو هو هر موڪل جي ڏينهن ٻار هن جي چوگرد ٻاري ٻڌي ويهندا هئا هيءُ ٻارن کي ڪهاڻيون ۽ گيت ٻڌائيندو هو ٻار پيا ٽهڪ ڏيندا هئا جنهن تي هيءُ به پيو مرڪندو هو. هيءُ ڪافي وقت کان هتي رهندو هو ڪڏهن ٻار هن کان پڇندا هئا ته هيءُ چوندو هو ته منهنجو ڳوٺ ويجھو آهي مون شادي ڪانه ڪئي هڪ ڇوڪري نپائي هئي جنهن جي شادي ڪرائي ڇڏي هاڻي هتي رهندو آهيان هتي مون کي سڪون ملي ٿو.هيءُ ڪنهن کان ڪجھه ڪونه گھرندو هو جڏهن بک لڳندي هيس ته به ماٺ ڪريو ويٺو هوندو هو پوءِ ٻار هن کي ماني آڻي ڏيندا هئا جنهن مان ڪجھه پاڻ کائيندو هو ته ڪجھه اتي موجود ڪتن کي ڏيندو هو چوندو هو ته هي بي زبان آهن گھري ڪونه ٿا سگھن هنن کي بک لڳندي هوندي اتي هڪ گھو ڙو هوندو هو ان جي پيو خدمت ڪندو هو گھوڙو هن کان هري مري ويو هو هڪ دفعي گھوڙو ڀڄي ويو گھڻن ڪوشش ڪئي پر گھوڙي ڪنهن کي به ٻک نه ڏنو هي جڏهن گھوڙي وٽ ويو ته گھوڙو ماٺ ڪري بيهي رهيو هيءُ گھوڙي کي وٺي آيو. جڏهن ڪتن جا ننڍا گلر ٿيندا هئا ته برسات ۾ هيءُ انهن کي ڪنهن مٿي واري جاءِ تي ويهاريندو هو سردي جي موسم ۾ انهن کي جھوپڙي ٺاهي ڏيندو هو جتي اهي سردي کان بچند اهئا.هيءُ چوندو هو ته هيءُ بي زبان آهن هنن جي تڪليف ڪنهن کي ڪيئن سمجھه ۾ ايندي هيءُ ته ڪنهن سان پنهنجو سور به سلي نٿا سگھن. جانور هن سان اهڙو ته هري ويا هئا جو جڏهن هيءُ ايندو هو ته جانورن جي نگاهه هن جي طرف ويندي هئي ڪتا ۽ گلر هن جي پيرن ۾ پيا چنبڙندا هئا. هڪ ڏينهن هيءُ اداس ۽ خاموش ويٺو هو ٻارن چيو ته چاچا شيدي کي ڇا ٿيو آهي اڄ ڳالهائي ڪونه ٿو هڪ ڊاڪٽر کي وٺي هن جي طبيعت ڏيکاري ويئي ته ان چيو ته هن کي ڊائريا ٿي هئي ان جي ڪري هن جي جسم ۾ پاڻي گھٽ آهي ۽ رت به گھٽ آهي هن کي داخل ڪرايو پر هيءُ ضد ڪري ويهي رهيو ته آئون اسپتال ۾ داخل نه ٿيندس مون کي هتي ئي حب ۽ دوا ڏيو. ڊاڪٽر ٻڌايو ته هن جو ضد آهي ان جي ڪري هن جو بچڻ محال آهي هن کي سمجھايو پر هن هڪ به نه ٻڌي. هڪ ڏينهن اهڙو آيو جو اسان ڏٺو گھوڙي ۽ مينهن جي اکين مان لڙڪ وهي رهيا هئا ڪتا ۽ گلر هن جي کٽ جي چوڌاري ويٺا هئا هيءُ کٽ تي ليٽيو پيو هو اس هن جي مٿان وري ويئي آهي هن کي سڏ ڪيا ويا پر هيءُ نه اٿيو ڊاڪٽر کي گھرايو ويو جنهن چيو ته هاڻي هيءُ هن جھان ۾ نه آهي. هن جي مائٽن کي گھرايو ويو. جن جي مدد سان غسل ۽ ڪفن ڏنو ويو پر بي زبان سڀ اتي بيٺا رهيا. جڏهن هن جو ميت اباڻي ڳوٺ ڏانهن گاڏي ۾ رکيو ويو ته ڪتا ۽ گلر ان گاڏي جي چوطرف ويهي رهيا. ڪافي پنڌ گاڏي سان گڏ ڊوڙندا رهيا. جيڪي ماڻهو اتي هئا انهن جي زبان مان اهي لفظ نڪتا ته جانورن جي وفا ۽ محبت ڏٺو ته ڪيئن نه اڄ هيءُ بي زبان به اداس آهن.اها آهي جانورن جي محبت ان سان جيڪو جانورن جي خدمت ڪندو هو

ٻاراڻو ادب

هيرن جواهرن جو ٿيلهو (ٻارن جون ڪهاڻيون)